"Κάνε ένα βήμα, να κάνω εγώ το επόμενο!"
x x x x x x
"Ανθή" είπε με ένα απροσδιόριστο βλέμμα και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου.
"Εγώ.." ξεκίνησα να λέω αλλά κόμπλαρα.
Τι να της πω;
Ότι ο μόνος λόγος που της τηλεφώνησα είναι γιατί μου το είπε ο Στέφανος;
Να πάρει πόσο χάλια κατάσταση είναι αυτή.
"Ότι και να πεις έχεις δίκαιο" είπε ξαφνικά χωρίς να το περιμένω και την κοίταξα περίεργα.
"Δεν έπρεπε να σου μιλήσω έτσι. Δεν έπρεπε να κρύψω από τον Βασίλη τα παιδιά του. Δεν ήθελα να σε κάνω να με μισήσεις, απλά φοβήθηκα ότι σε έχω χάσει... και μαζί με εσένα θα έχανα και τον αδερφό σου" παραδέχτηκε και ένας κόμπος δημιουργήθηκε στο στομάχι μου.
"Από τον μπαμπά σου προσπάθησα να πάρω κάποια λεφτά για να ξεκινήσει ο Γιώργος μια επιχείρηση, αλλά δεν μπόρεσα... Δεν ήθελα ποτέ να σας στερήσω τον πατέρα σας" είπε μετανιωμένα και ανατρίχιασα.
Πώς μπόρεσε να θέλει να κλέψει τον ίδιο της τον άντρα;
"Μπορεί όντως να μην αγάπησα τον πατέρα σου όσο εκείνος εμένα αλλά ποτέ μου δεν ήθελα να έρθουμε σε αυτή τη κατάσταση. Δεν θέλω να με μισήσετε Ανθή. Δεν θα το αντέξω αν με διώξετε από τις ζωές σας" είπε και στο τέλος η φωνή της έσπασε.
Εσύ μας θες στη ζωή σου, ο μπαμπάς δηλαδή γιατί δεν έπρεπε να μας έχει;
Αα ρε μάνα πόσο σκατά τα έχεις κάνει.
"Τι βλακείες είναι αυτές;" ρώτησα και την έβαλα αμέσως στην αγκαλιά μου.
"Ποτέ δεν θα σε διαγράψω. Απλά τα νεύρα κράτησαν παραπάνω από όσο έπρεπε" απάντησα για να την καθησυχάσω και την έσφιξα πιο πολύ στην αγκαλιά μου.
Η αλήθεια είναι πως δεν θα της μιλούσα αν δεν μου το έλεγε ο Στέφανος.
Αλλά είναι μάνα μου. Δεν μπορώ να την έχω και να την διώξω.
Πρέπει να διώξω κάθε εγωισμό. Είναι οικογένεια μου και ξέρω πως ότι και να έχει κάνει με αγαπάει.
Εκείνη με μεγάλωσε ούτως η άλλως.
"Είναι εντάξει μαμά. Δεν πρόκειται να σε αφήσω ξανά" απάντησα ειλικρινά και της χάιδεψα τη πλάτη.
"Θες να δεις τον Αλέξη;" ρώτησα και την απομάκρυνα ελάχιστα από κοντά μου.
"Θα θέλει να με δει;" πέταξε χωρίς να το περιμένω και ένιωθα μαχαίρια να χτυπάνε τη καρδιά μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος
Teen Fiction"ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" ξανά φώναξε και χτύπησε τη μπουνιά του πάνω στο τραπέζι. "Πο..πονάω" ψιθύρισα αδύναμα έτοιμη να λυγίσω και να βάλλω τα κλάματα. ++ Η Ανθή είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι σεμνό, γλυκό και συνεσταλμένο. Μπορεί να είναι...
