Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*37*

"We all grow up and do things we said we would never do."

x x x x x x x

"Στέφανε" γρύλισα και αύξησε τη ταχύτητα αγνοώντας με.

"Σταμάτα να τρέχεις που να σε πάρει" φώναξα και προσπάθησα να ανοίξω τη πόρτα, αλλά είχε βάλει την ασφάλεια.

"Βάλε ζώνη γαμώτο" πρόσταξε άγρια και συνέχιζε να τρέχει σαν τρελός.

"Σου είπα να με πας σπίτι. Ποιο είναι το γαμημένο πρόβλημα σου;" ρώτησα με νεύρο και έβαλα τη ζώνη μου.

Να πάρει τρέχει υπερβολικά πολύ.

"Στέφανε σταμάτα. Φοβάμαι" μουρμούρισα ειλικρινά και ένιωσα το σώμα του να τσιτώνεται.

Αύξησε περισσότερο τη ταχύτητα και πλέον είχαμε βγει σε έναν δρόμο που έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου.

Είναι τόσο ερημικά.

Να σε πάρει Στέφανε, με κάνεις να σε φοβάμαι και το μισώ αυτό.

"Βγες" πρόσταξε κοφτά μόλις σταμάτησε το αυτοκίνητο αλλά έμεινα ακίνητη στη θέση μου.

Κοπάνησε δυνατά τη πόρτα και ήρθε στη μεριά μου αρπάζοντας με άγαρμπα από τον καρπό μου.

Όχι, δεν θα με πειράξει.

Πήγε να ακουμπήσει το πρόσωπο μου, αλλά ενστικτωδώς γύρισα από την άλλη.

"Γαμώ τη τύχη μου μέσα γαμώ" είπε μέσα από τα δόντια του και με έσυρε μέχρι το πορτμπαγκάζ.

Πήρε δύο γάντια του μποξ και τα φόρεσε στα χέρια μου.

Με τράβηξε ξανά, αυτή τη φορά ως τη μέση του χώρου και στάθηκε απέναντι μου.

"Αυτό που έκανα ήταν ότι χειρότερο μπορούσα να κάνω. Θόλωσα που σε είδα μαζί του και νευρίασα όταν τον υπερασπίστηκες" άρχισε να λέει και ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι μου.

"Δεν θα σε πείραζα ποτέ μου. Προτιμώ να πεθάνω παρά να σε βλέπω να κλαις. Μακάρι να μπορούσα να πάω πίσω το χρόνο και να άλλαζα αυτό που έκανα" είπε κοφτά και ήρθε ένα βήμα ποιο κοντά μου.

Είναι ένας γλυκός μαλάκας.

"Ξέρω ότι είσαι απογοητευμένη μαζί μου... και εγώ είμαι. Για αυτό δείξε μου το φόβο που σου προκάλεσα χτυπώντας με" είπε τελικά και γούρλωσα τα μάτια μου.

"Ξέρω πως δεν μπορώ να αλλάξω αυτό που έκανα, αλλά έτσι θα νιώσεις καλύτερα" δήλωσε με ένα πικρό χαμόγελο και έβαλε τα χέρια μου πάνω στο στέρνο του.