Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*41*

"Different doesn't mean wrong"

x x x x x x x

"Κάνε άλλο πεινάω" πρόσταξε ο Αποστόλης και άρπαξε μέσα από τα χέρια μου το τοστ.

Ήταν το τελευταίο τοστ που υπήρχε. Το ψυγείο ήταν άδειο και η μάνα μου θα πήγαινε για ψώνια αργότερα.

Δεν γίνεται να μου το φάει. Μετά εγώ θα μείνω νηστική.

"Δεν έχει άλλο. Σε παρακαλώ μπορώ να έχω πίσω το τοστ μου;" παρακάλεσα και κατέβασα το κεφάλι μου κάτω.

Όσο άδικο και να είναι, αφού εκείνος έφαγε το δικό του, δεν μπορώ να φέρω καμιά αντίρρηση ή να του υψώσω τη φωνή.

Τον φοβάμαι.

"Δεν με ενδιαφέρει" απάντησε αδιάφορα και ένας κόμπος δέθηκε στο λαιμό μου.

Τέλεια.

Μου φαίνεται νηστική θα μείνω ολόκληρη μέρα σήμερα.

"Φυσικά και δεν σε ενδιαφέρει" μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου και άρπαξα τη ζακέτα μου για να φύγω.

++

"Άργησες δύο ολόκληρα λεπτά. Είπαμε έξι και είναι έξι και δύο" είπε και καλά νευριασμένη η Μάρτζι και πήρα ένα ειρωνικό ύφος.

"Με συγχωρείται. Δεν θα ξαναγίνει βασίλισσα" απάντησα ειρωνικά και μου έβγαλε τη γλώσσα της.

Είμαστε στο προαύλιο περιμένοντας να έρθει το λεωφορείο για να πάμε την εκδρομή και μόλις έμαθα πως θα είναι μόνο ένα διώροφο λεωφορείο.

Τα μισά παιδιά δεν θα έρθουν γιατί πήγαν και πέρσι στο ίδιο μέρος οπότε προτίμησαν να κοιμηθούν.

Με έχει πιάσει ένα ανεξήγητο άγχος που με κάνει να τρέμω ελάχιστα.

Δεν μου αρέσει να είμαι στο ίδιο λεωφορείο με όλα τα παιδιά που με κοροϊδεύουν. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου κάνουν.

"Μάρτζι σε πειράζει να κάτσουμε μπροστά γιατί ζαλίζομαι;" ρώτησα διστακτικά και μου έγνεψε αρνητικά.

Πάλι καλά.

"Λοιπόν παιδιά. Η τρίτη και η μισή δευτέρα θα είναι πάνω. Η άλλη μισή δευτέρα και η πρώτη θα είναι κάτω" άρχισε να φωνάζει ώστε να ακουστεί η καθηγήτρια και πήρα μια βαθιά ανάσα ώστε να χαλαρώσω.

Προσπάθησα να εντοπίσω τον Στέφανο όμως δεν τον έβρισκα πουθενά.

"Μπες από μέσα" είπε η Μάρτζι και κοίταξα έξω από το παράθυρο.