Falling Inlove With a Heartless Soldier / Completed

35

The dream was so true. 

Ellaiza's cleaning up our mess. I groaned, I can't open my eyes - am i that really drunk? Ang sarap naman nang panaginip ko kahit lutang na lutang ang pakiramdam ko. I closed my eyes again with a smile on my face. I really miss my wife. She's really beautiful kahit alam kong wala pa siyang paligo. Nang tingnan ko ulit siya ay nakatitig siya sa akin. She was all smile and i think i am fallling, deep - again. Hindi ko pa rin kayang igalaw ang katawan ko. Kahit gustong gusto ko siyang yakapin. Kahit sa panaginip ay dinadalaw pa rin ako nang asawa ko. Kung sana noon pa ay naging totoo na ako sa sarili ko. Mataas na ang sikat nang, maliwanag na eh. 

''Love..---''

I quickly opened my eyes. Pakiramdam ko ay nawala ang kalasingan sa katawan ko. 

''Ellaiza?!''

Hinawakan ko ang boung mukha niya. Biglang bumilis ang pintig nang puso ko. Damn! 

''God! You're real! --''

''Ole, amoy alak ka. Nasusuka ako--''

Bigla akong nakaramdam nang hiya. Sa unang pagkakataon sa buhay ko ay ngayon lang ako nasabihan nang ganoon. Does it hurt my ego? Pilit ko pang kinakapa ang aking sarili kung dapat ba akong magalit. But knowing Ellaiza's not a dream, ay tila ayaw nang tandaan nang puso ko ang salitang iyon.

Ngumiti ako. I am falling in love, and I will never give up, this time.

''Anong ngiti -ngiti mo dyan? --Look! Ang daming dumi ninyo. Si Mon, hindi ko magising. Ano ba kasi ang ginawa ninyong magkapatid?''

Tumayo siya at inayos ang carpet kung saan nakadapa na ang kapatid ko. Nang subukan ko namang tumayo ay sapo ko agad ang ulo sa sobrang sakit. When was the last time i got drunk? I shook my head, the rum was different from beer.

''Love, kailanagan ko nang magpa check- up sa doctor. Nagsisimula na kasi ang morning and night sickness ko. Tsaka, makikiramay ako sa'yo- ''

Agad akong napatingin sa kaniya.

''Why? What are you talk- ''

''Ole, Viatrice is dead. Kahit naman ano ang nangyari, naging asawa mo pa rin siya.''

Walang sa sariling napahiga ulit ako. Ang sakit nang ulo ko. Shit!  

''Ole-- ''

''Love - That's what i want you to call me!''

Tumayo na ako at pumanhik na sa kwarto. Ni hindi ko na bingyan pa nang tingin si Mon.

---

I don't us to fight again but i just did. I tried but i failed again. Mabilis akong naligo at uminom nang gamot na nasa ibabaw na nang side table. Nang makapagbihis na ay agad naman akong bumaba and i found her having a talk with Mon. 

I clenched my fists. Ni hindi pa naligo si Mon. Aam ko wala din itong momog pero bakit ang sarap anng ngiti ni Ellaiza dito? 

''Kuya! Goodmorning!''

At mukhang lasing pa nga ang isang ito hanggang ngayon. May problema ba sa akin si Ellaiza?

''Yeah.'' I am trying to change my mood into good one, again. Calm down, Ole. Breath in.

''Kuya - I was trying to explain everything to your wife, what was really happened last night. Nilasing mo ako. You gave me the bottle, right? Syempre, kukunin ko yun kasi nga may problema tayo, di ba?''

Pinandilatan ko siya nang mata. Wh-What did he just said?! Fuck! Walang hiya naman oh! 

''Shut up, Monsour. May problema ka. Magka iba tayo nang problema kaya pwede ba, Stop that bullshit.''

Umupo ako saharap at hindi ko pa rin naiintidihan kung nakayang harapin ni Ellaiza ang kapatid kong me laway pa sa gilid nang labi. Disgusting! 

''Love, kakaligo mo pa lang pero ang hot pa rin nang ulo mo --''

''Ellaiza, hot kami eh. Kaya kahit mag ice bucket challenge man kami ay hot pa rin kami.''

Ellaiza laugh. I didn't know how could they do this to me? 

Nahinto kami nang mag ring ang telepono. Si ellaiza ang sumagot noon pero sinensyasan niya ako pagkatapos. I stood up.

''Where's Francisco?''

''Na kay mommy muna.''

''Yes?''

(Captain Cazepien --)

I know the voice. It was him, Damn! I looked at Monsour at alam niya na agad ang ibig kong sabihin. Agad siyang pumunta sa kusina kung saan konenktado ang telepono.

(-- do you even realized what have you done when you left? -- I replace you! )

''Oh! That's great! Aren't you happy with that?''

Kahit nag iinit na ang ulo ko ay kailangan ko talagang magpigil. Ellaiza's eyeing me and i don't her to disappoint. 

(-- but how can i forget that day, you punch me, pretty hard. It even shook my tooth and damn you! --)

I laugh. Hindi ko naman kasi alam na dinibdib niya pala yung ginawa kong 'yun. So weak, old man. Is it really a big deal?

(I am watching you, Cazepien - )

''Ptang ina ka naman palang gago ka eh! Idinadamay mo pa ang ibang tao! Bobo! Just go and hide under the skirt of your mother fucker!''

Napatda ako at agad na lumipad ang tingin sa kapatid ko na siyang humahangos pagkatapos ibagsak ang phone.

''Mon!''

Sigaw ni Ellaiza dito. Inis na inis akong lumapit sa kapatid ko.

''Why the hell, Monsour! --''

He just rolled his eyes.

''I have an idea. Let's just go to headquarters and ask them to end the Captain's vacation. Ipa deport natin siya! Damn kuya, nahihilo na ako. I want some more sleep!''

Naglakad na siya at pumasok sa guest room. I frustratedly took a deep breath. Somehow, he is right. Maliit na bagay lang naman iyon kung iisipin pero bakit kailangan niya pang pumatay nang tao? We were soldiers of good. Nagitla ako nang hawakan ni Elllaiza ang balikat ko. Nag aalala ang mukha niya so I smiled. Agad ko siyang niyakap nang mahigpit. I really don't wanna lose her. Mabilis ulit ang pintig nang puso ko.

''Natatakot pa rin ako, Love. Pero hindi kita iiwan.''

''Thank you, Love. Just give some time to put an end to this mess. ''

Naramdaman ko siyang tumango. Lumayo ako sa kaniya nang konti at tinitigan ang mata niya. Round dark brown eyes. How can i forget the first night i met those eyes? 

''I love you.'' Mahinang sabi ko.

She smiled. She kissed me and the feeling is so good. 

''Mahal na mahal din kita, Ole.''

I kissed her again. But then

''Kuya!! Aalis na ako.  -- Kailangan pala ako sa ospital. -- Damn! I've always forget my job! — oh god!  Masagwa kayo! Get a room!''

-----