Chapter 14

813 17 1
                                    

Today is the day.

Mamayang gabi na gaganapin ang napag-usapan naming set up. I prepared the guns and bombs that I'll be needing for the set up. This is going to be a long night.

I already told Kristine that I won't be able to go to work today dahil may sakit ako. Bahagya pa akong binagabag ng konsensya nang sabihin niyang bibisitahin niya na lang ako pagkatapos ng trabaho. Good thing I was able to convince her to just stay at the resto and manage it well on behalf of my absence.

I was transporting my weapons from my wardrobe into the car when Manang Jessa spotted me once again.

She heaved out a deep and heavy sigh at the sight of my snipers on my hands.

"Hija, 'yan na ba talaga ang magiging agahan mo araw-araw? Hindi ka pa ba napapagod?" There was sadness in her voice. Ito na naman. We're back to this topic once again. Palagi nalang. Kapag naaabutan niya akong may hawak na mga baril.

"Manang, 'wag po kayong mag-alala. Matatapos din po ito. Siguro kapag alam kong nasa maayos na kalagayan na ulit ang iniwan ni Dad, aalis na ako." I lied. Of course I can't leave. There's no leaving the family once you enter. It's either you die, or the whole organization dies.

This will forever be a part of me at alam kong dito rin hahantong ang aking buhay sa oras nang mamulat ako sa mundong ginagalawan ng aking mga magulang.

Pero hindi ko pa rin maiwasan. A part of me hoped to live a normal and peaceful life. Iyong hindi ko poproblemahin ang mga bagay na naririnig ko sa balita, iyong tipong mahimbing akong makakatulog sa gabi dahil alam kong walang maghihintay na bala sa amin pagtulog. But I know better. I know when and where to end this little fantasy of mine.

Bago pa man ako mahumaling sa kasinungaling binuo ko sa sarili ko, kailangan ko na agad itong putulin at magising sa mapait na katotohanan.

Don't get me wrong. I love what I'm doing, because that's what I do best. Protecting the ones I love.

Dumiretso na ako ng aking sasakyan at inayos na sa trunk ang aking mga dalang armas. When I was finally sure that I got all the weapons and materials needed for the operation, ay bumalik na ako sa loob ng bahay upang sabayan sina Manang sa agahan.

Time went by a blur. Isang oras na lang at gaganapin na ang napag-usapang transaksyon. The whole family is inside the Family Mansion for one last meeting. Ang kani-kanilang mga crew ay nasa labas na ng aming mansyon, naghihintay na lamang sa aming pag-alis.

"I hope you studied your positions properly and clearly. Maghihintay kayo sa aking senyales. Castiel, you will be my eyes and ears from the outside. Kung may iba mang isasagawang plano ang Le Voiage while the transaction is ongoing. Elio and I will be the ones who'll keep an eye on the Police dahil mahirap na at baka maisahan tayo. Cormac said earlier na as of today at 5 in the morning, ay wala naman daw kahina-hinalang mga tao ang pumasok at lumabas sa area. Wala ring ibang nakapwesto sa port maliban sa kanila so enemy snipers are clear." I began the meeting. Lahat sila ay seryoso at tahimik lamang na nakikinig sa akin habang hawak ang kani-kanilang mga armas.

"Kung sakali mang meron nga silang pinuwesto at nakaligtaan natin, I want the choppers on standby. Ang primary focus nila ay back up para sa mg snipers natin and for retrieval in case the situation escalated. The men inside the Corvette will do the same. Cover the water grounds at siguraduhin niyong walang kalabang naghihintay ng oras para makapang-ambush. Other than that, maghintay lang kayo ng senyales. The moment Armando does something funny or unusual gusto kong maging alerto kayo agad. Do not open fire first. Saka pa lamang kapag may isang putok na kayong narinig. Be it an accident from their side or not, we will take it as a signal to open fire. Am I understood?" I continued.

Two Sides Of Her (Complete)Where stories live. Discover now