Link's

68 Betrapt

Daisy komt lachend binnen als ze ziet dat ik thuis ben. Ze trekt behendig en snel haar rolschaatsen uit en komt me een knuffel geven.
"Je bent afgestudeerd!" Ik lach omdat ze een van de weinigen is die me daar voor feliciteert. De prestaties in de voetbalwereld lijken soms belangrijker.
"Nu is het aan jou hoor." Ze schudt wild haar hoofd en haalt een beker tevoorschijn zodat ze haar dorst kan lessen. Lottie ligt met haar vriend op de bank terwijl de deur voor me opnieuw opengaat. Maria komt met een tas vol boodschappen binnen gewandeld, ik geef ze een snelle kus op de wang.
"Je bent een reddende engel."
"Jij was dat gisteren ook." Ze grijnst naar me en loopt mee naar de keuken waar de hulp-chef-kok al soep aan het koken is. Zijn groene ogen kijken jongensachtig omhoog als hij de mooie dame ziet staan, maar blijven langer gefixeerd op mij.
"Je hebt hulp vandaag."
"Je moet zelf echt eens leren koken." Ik maak de tas leeg en zet het veilig op tafel zodat ze er altijd aan kunnen.
"Wanneer zou ik daar tijd voor hebben?" Harry geeft me een blik die ik niet begrijp waardoor ik help met wortels te schillen. "Wat eten we zelfs?"
"Hou nu je bek eens Louis!" Lottie roept luid boven het tv toestel uit waardoor zowel Harry als Maria moeten lachen.
"Soms heb je daar een zus voor nodig." Maria lacht om Hars opmerking waardoor ik hem boos een wortel toewerp. Hij vangt hem perfect zonder enig geluid tussen zijn twee vingers, geeft me een betweterige blik, en doet alsof er niets aan de hand is, Maria heeft het immers niet gezien.
"Waar is Phoebe zelfs?"
"Die komt dadelijk pas thuis volgens de kalender." Maar goed dat ik terug ben, want als mam zo lang moet werken, kan ze dit ook allemaal niet regelen.
"Zeg Harry, van waar ben je eigenlijk ergens?"
"Rand van de stad, een half uur van hier." Maria humt en neemt wat borden om de tafel te dekken. Ik ben alleen met mijn extreem knappe vampier in de keuken.
"Ga je wat eten?" Mijn stem is zacht doordat mijn lichaam verlangt naar dat van de persoon zo dicht bij mij.
"Een beetje." Hij glimlacht en kust mijn voorhoofd. Zijn ene hand heeft de pollepel in de kookpot laten zitten waardoor we dichter bij elkaar staan dan de bedoeling was.
"Ik vind het wel gezellig zo." Har knikt en buigt voorover om me kort te kussen. Mijn lippen ontmoeten gretig de zijne als ik hem plotseling voel verstijven onder me en ik een blik naar de deuropening werp. Maria staat compleet verrast, stokstijf daar. Haar mond weet niet of hij nu open moet gaan van verbazing of moet lachen van weet ik veel wat. Ik geef Har een korte blik en draai me terug naar het vuur toe.
"Louis Tomlinson?!" Haar stem is hoog door het aanstormend enthousiasme. Ik hoor het al aankomen van heel ver. Ze is laaiend enthousiast. "Verklaar wat ik net gezien heb?" Mijn ogen zoeken naar een verklaring bij de man links van me, maar ik draai me toch terug om naar haar.
"Wel, euhm. Blijkt dat ik biseksueel ben, ofzo?" Ik weet het zelf niet en de knoop in mijn maag, het gestamel en mijn krampachtige houding zeggen dat ook. Harry fronst en zet een stapje in haar richting, beschermend op een of andere manier.
"We zijn er nog niet uit." Met andere woorden: laat ons met rust. Ze knikt nog steeds met open mond en wijst naar achteren.
"Phoebe is thuis." Ik knik, ze draait zich om en is weg. Het gekke gevoel neemt alleen maar toe.
"Ben je zeker dat je vampieroren hebt?" Meteen de frons en een beweging die later moet voorstellen. "Nu Harry.." Zijn groene ogen staren driftig naar de spaghettisaus.
"Ze gooide net de deur open. Ik rook twee nieuwe geuren en jij overdonderde me en met je menselijke traagheid had je absoluut niets opgemerkt." Ik lach en knik dan.
"Mijn schuld, right." Hij schudt zijn hoofd en geeft me een smekende blik.
"Niet op die manier." Als ik een deur hoor kraken en mijn hartslag versnelt, neemt Harry afstand van me om bestek te nemen.
"Louis!" Ik ontvang Phoebe even lief als anders.
"Zin in spaghetti?" Ze knikt en kijkt even rond om voor haar zelf te bevestigen dat Harry en Maria er ook zijn, haar ogen beginnen er al kinderlijk van te blinken. Ze is net als mij een familiemens.

Maria rijdt me naar huis, net alsof Harry zijn auto niet net iets verder parkeert zodat we vanavond toch samen kunnen zijn.
"Jij en Harry..." Ze doet haar mond open na een volledige twee minuten gevuld met absolute stilte. Ik slik ongemakkelijk.
"Maria..."
"Is hij de eerste man waar je iets voor voelt? Wel ik snap dat je hem aantrekkelijk vindt, want het is absoluut een enorm mooie en lieve man, maar, dit...had ik niet verwacht."
"Zwijg toch eens vrouw!" Ze grijnst en lacht haar eigen schuld weg. "De eerste en hopelijk de laatste. Er is absoluut niets mis met vrouwen als ze je eens wat laten zeggen." Ze lacht opnieuw en geeft wat gas bij, alsof ze de juiste antwoorden heeft gekregen en me nu wel op een normaal tempo naar huis wil brengen. "Plus, de voetbalwereld accepteert dat nooit. Ik weet niet of dit iets blijvend is. Misschien zit ik wel in een experimentele periode." Of misschien voert Harry me stiekem drugs zodat ik toch in de fictieve vampiers ga geloven en er zelfs een relatie mee kan aangaan. Mijn hoofd spint dus leg ik het tegen de koele autoruit.
"Wel met de man waar elke vrouw jaloers op is."
"Stel je een triootje voor?" Ik grijns breed om haar reactie als ze me weg duwt en mompelt en lacht.
"Er is niks mis met Wayne."
"Hij kan nooit zo lang zijn als die van Harry."
"Hoe-" Haar blik bevriest enkele seconde waarna ze weer enorm enthousiast wordt. "Hebben jullie? Louis?!" Ze krijst bijna waardoor ik begin te lachen.
"Ik begrijp de vraag niet goed, en dat zijn jou zaken niet Mar." Ze geeft me een ondeugende blik.
"Dus wel."
"Ik zei toch niet ja? Misschien heeft hij het vertelt of heb ik hem per ongeluk gezien." Ze draait haar hoofd weer.
"Heel per ongeluk ja." Als haar sarcasme regen was, kon ze nu de ruitenwissers op de snelste stand zetten.
"Jij mag niets zeggen." Ik wijs onbewust zelfs met mijn vingertje, maar het is wel heel belangrijk.
"Enkel als je me op de hoogte houdt lieverd." Ik zucht en knik dan toch maar.
"Omdat jij het bent." Met een te lieve glimlach.

Het verhaal is nog niet gedaan! Er gaat nog veel gebeuren dus nog even geduld ;)