SON AY IŞIĞI

🌙 1 | Okyanus Kokulu

Herkese merhabalar, ilk bölümüz gelmiştir.

Okumaya başlamadan yıldıza basıp oylarımızı verelim.

Şimdiden iyi okumalar. *-*

1. Bölüm: '' Okyanus Kokulu. ''

☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽

'' Evet, Mahperi. Seansımıza başlıyoruz.'' diyerek doktorum ses kaydı cihazını başlatıp aramızda duran masaya koydu.

'' Ünver Hocam, aslında anlatılacak bir şey olmadı. Bu 3 gün çok durağan geçti. '' dedim, homurdanarak.

'' Mahperi, seninle ne konuşmuştuk? Aklından geçenleri bile anlatacaksın. Hiçbir şey saklamayacaksın. '' dedi, doktorum. Beyazlamaya başlayan saçlarını geriye atıp ses kaydını bana biraz daha yaklaştırdı. Bir şey saklamamı hiç istemiyordu.

'' Kalabalıklarda nasılsın? Bunu anlatmakla başlayabilirsin, Mahperi Aydoğdu. '' Doktorum, şeytanca gülümseyerek bana ima yapmıştı.

Sonunda teslim olarak konuşmaya başladım.

'' Biraz daha iyiyim. Kalabalığa yıllardır karışmıyorum, zaten. Biliyorsunuz. Ara sıra o adamın yüzünü görüyor oluyorum. ''

'' Mahperi, tatlım. Sendromun yavaş yavaş geçiyor, gibi. Ama net bir şey söyleyemiyorum. Hemen heveslenme. Biliyorsun, bu ciddi bir sendrom. ''

O an kalbim acımıştı. Bu sendrom hayatımı komple değiştirmişti. Yaşıtlarım gibi sosyal biri olacakken kalabalığa karışamıyordum. Çok arkadaşım yoktu. Annem, benim yaşıtlarım gibi olmamı istiyordu. Ben yapamıyordum. Korkuyordum, korkaktım. Kalabalığa karışıp o yüzleri bir daha görme cesaretim yoktu.

'' Sanki, herkes o adam. Bu hissim hiç geçmiyor. Bazen sizin bile o adam olduğunu düşünüyorum. '' dedim, doktorumun kestane rengideki gözlerine bakarak.

'' Bunu, çocukluğundan beri söylüyorsun. Sendromun yüzünden böyle hissediyorsun, Mahperi. ''

'' Artık sıkıldım. Hep böyle olmaktan korkuyorum. '' derken boğazım düğümlenmişti. Üzerimden bir korku geçmişti.

'' Mahperi, zaman her şeyin ilacıdır. Bunu asla unutma.'' Doktorum, ses kaydını eline alıp kapattı. Sanırım, seansımız bitmişti.

'' Mahperi, seansımız bitmiştir. Bugün erken bitirmek zorundayım. Kongreye yetişmem gerek. '' dedi.

Bir şey söylemeden yeşil tonlarındaki sırt çantamı sırtıma alıp deri koltuktan kalktım. Doktorumun kapısına doğru yürümeye başladım. Derin nefes almaya çalıştım. Yine kalabalığa karışacaktım. Kapı kolunu terleyen ellerimin arasına alıp aşağıya doğru ittim. O anda doktorumun sesini duydum.

'' Mahperi, hayatın yakında değişecek. Bunu bil, yeter. '' dedi.

Duyduklarım tüylerimi diken diken etmişti. Hayatımın bir kez daha değişmesine tahammül edemezdim. Çok yıpranmıştım. Duymamış gibi yapıp kapıyı kapattım. Upuzun koridorda yürümeye başladım. Yürürken başım öne doğru eğikti. Kimseye bakmamaya çalışıyordum.

'' O benim, karım olacak. Anlıyor musun, Mahperi? ''

'' Sen kimsin? ''