SON AY IŞIĞI

🌙 14 | Yıldızlı Bir Gece, Gökyüzü Bakışlı Adam

 Okumaya başlamadan yıldıza basıp oylarımızı vermeyi unutmayalım. Çünkü öyle daha çok keşfediliriz. İyi okumalar dilerim.

14. Bölüm: '' Yıldızlı Bir Gece, Gökyüzü Bakışlı Adam. ''

'' Onun gözlerine baktığımda kocaman bir gökyüzünün olduğunu keşfettim. Masmavilerin içerisinde boğulduğu bir gökyüzüydü. Hayatımda gördüğüm en güzel gökyüzü idi. ''

Gözlerimi araladığımda güneş ışınları acımasızca gözlerimi kıstı. Gözlerimi kısıp yatağımdan kalktım. Dün geceki yaşadığım anım aklıma gelince yanaklarım ister istemez kızardı. Sevdiğimin elini tutmuştum. O ise terli saçlarımı okşamıştı. Tiksinmeden...

Yüzümü yıkayıp aynada kendime baktım. Açılmaya başlayan mavi boyalarım saçlarımda kötü duruyordu. Gözlerimin etrafını çevreleyen göz halkaları beni daha da çirkin yapıyordu. Bitkindim. Korkunç görünüyordum. Kendime gelmeye çalışıp üstümü giyindim. Aşağıya indiğimde evde yalnız olduğumu fark ettim. Ürktüm. Evde yalnız kalmaktan nefret ediyordum. Kendi kendime sesler çıkarıyor, korkuyordum. Masanın üstündeki tostumla notumu görünce gülümsedim. Notu ellerimin arasına aldım.

'' Kızım, seni uyandırmak istemedim. Çok yorgun görünüyordun. Deran ile kahvaltımızı yapıp çıkıyoruz. Deran'ın bugün sınavı var. Erken kalkması gerekiyordu yoksa seninle gidecekti. ''

Gözlerim doldu. Nedense Deran'ın böyle davranışları beni duygulandırıyordu. Tostumu elime alıp evden çıktım. Evden çıktığımda içimde inanılmaz derece bir mutluluk vardı. Dün gece, hayatımın en güzel gecesiydi. Uyku ile uyanık arasında olsam da olanları hayal meyal hatırlıyordum. Sadece onun karanlıkta yıldızlar gibi parlayan gözlerini unutamıyordum. Dün gece, Deran'ım bana bir avuç yıldızlarını vermişti. Bir kez daha sevmiştim, onu.

Metroya bindiğimde gözlerim ister istemez onu aradı. Onu özlemiştim. Onsuz dakikalarıma dayanmıyordum. Metroda camdaki yansıma baktım. Kendi kendime konuşmaya başladım.

'' Zavallısın, sen. Dün gece bir kez daha gösterdin, güçsüz yanını. '' dedi, içimdeki ses. Kaşlarımı çattım.

'' Konuşma, çok şey biliyorsun sanki! Dün kabus görmüştüm. '' dedim.

'' Çirkinsin, Mahperi. O sana asla bakmayacak. Bak, şu camdaki yansımana bak. '' Camdaki yansımama baktığımda bir kez daha iğrendim, kendimden. Gözlerim doldu. Bir türlü sevemiyordum, kendimi. Barışık değildim, kendimle.

'' Yüzüme vurmana gerek yok. Beni daha fazla paranoyaklaştırma. '' dedim. Karşımdaki amcanın bana dehşet dolu baktığını görünce başımı öne eğdim. Ağlamamak için kendimi zor tuttum. Acınası haldeydim. İneceğim yere gelince metrodan indim. Kimseyle göz teması kurmadan kendimi dışarıya attım. Gökyüzüne baktığımda bulutlar muazzam şekilde görünüyordu. Gülümsedim.

'' Nereye gidiyorsun? '' diyen adama baktım. Kamelyalı Adam, sinsice gülümsüyordu. Onu dinlememiş gibi yaptım, yoluma devam ettim. Fakat onun korkunç kahkahası kulaklarımı doldurdu.

'' Şimdi de beni dinlemiyor musun? '' dedi.

'' Çok konuşmasan iyi edersin. '' dedim. O ise benim bu tavırlarıma şaşırmıştı. Ona artık agresif davranacaktım. Benim hayatımı mahvetmesine izin vermeyecektim. Hayatımın ipleri benim elimde olmalıydı.