Υπόθεση καρδιάς

Κεφάλαο 1

Μια συνηθισμένη μέρα. Μια μέρα όπως οι υπόλοιπες. Σπίτι, σχολείο, φροντιστήριο, σπίτι. Τελευταία χρονιά φέτος... Ας σοβαρευτώ μπάς και περάσω κάπου... Προσπαθώ συνεχώς και έχω ρίξει ΤΟ διάβασμα. Αλλα οι βαθμοί δεν λένε να ανέβουν λίγο παραπάνω. Γυρνάω σπίτι λοιπόν όπου με περίμενε μια έκπληξη. Περπατάω που λέτε με τα ακουστικά στα αυτιά μου και πετάγεται ένας μπροστά μου από τo πουθενά...

"Γεια σου μινιόν... Τι γίνεται;"
Βράζει και χύνεται... Όχι δεν το είπα αλλά στο τσακ ήμουν. Αυτός ο τύπος λοιπόν είναι ο Μάρκος. Ο ενοχλητικός φίλος του ξαδέλφου μου. Που όλο και όλο τέσσερις φορές με είδε, παρόλα αυτά μου έχει βγάλει παρατσούκλι. Μινιόν με λέει.. Που να πέσει από τον τρίτο και να σκάσει με τον κωλο, Παναγία μου!

"Τι κανείς εσύ εδώ;"

Τον ρωτάω εμφανώς ξαφνιασμένη από την απότομη εμφάνιση του. Όλα τα είχαμε αυτός μας έλειπε. Σήμερα είχα μια ακόμη κουραστική μέρα, αφού από το πρωί είμαι στους δρόμους, γυρνάω σπίτι μου για να ξεκουραστώ και βλέπω την αντιπαθητική του μούρη...
Ωραία μούρη όμως! Αυτό πρέπει να το παραδεχτώ! Ο Μάρκος είναι ψηλός, έχει όμορφα μεγάλα πράσινα μάτια, τα μαλλιά του είναι κάστανα σκούρα! Τα ζυγωματικά του προσώπου του θα τα ζήλευε ο καθένας.

Αυτός αντιθέτως δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από κανένα. Τα είχε όλα. Την ομορφιά του, τις κατακτήσεις του, τα λεφτά του και την δουλειά του. Δουλεύει με τον ξάδελφο μου και είναι μπάτσοι.
Ποτέ δεν τους συμπάθησα, αλλά ούτε τους αντιπαθώ βέβαια... Απλά δεν ασχολούμαι.

"Με τον Γιάννη ήρθα."

Μου λέει, αφού πρώτα γέλασε με την ερώτηση μου.
Αααα μάλιστα. Είναι και ο αγαπημένος μου εδώ. Για να δούμε!

"Γιάννηηηη! Που είσαι μωρέ; Έλα να σε δω που μου έλειψες!"

Ο ξάδελφος μου είναι 30 χρόνων και δουλεύει στο αστυνομικό τμήμα. Με τον Γιάννη είμαι δεμένη πάρα πολύ. Δεν έχω αδέλφια και είναι και αυτός μοναχοπαίδι και έτσι είμαστε σαν αδέλφια. Ήμαστε εξαρχής πολύ κοντά αλλά από τότε που έχασα τον μπαμπά μου αυτός είναι δίπλα μου και νοιάζεται​ για εμένα. Δεν ξέρω από που πηγάζει αυτή η αγάπη αλλά είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου, μετά την μαμά μου.

"Μικρή! Τι κανείς; Όλα καλά;"

Πάντα μικρή με λέει κ εγώ για πλάκα τον αποκαλώ μεγάλο. Είναι ένα είδος σύνδεσης.