Υπόθεση καρδιάς

Κεφάλαιο 18

Πονάει όλο μου το σώμα. Είμαι ξύπνια και δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Η τελευταία φορά που είχα τις αισθήσεις μου ήταν τότε που μίλησα στον Μάρκο. Από τότε έχει περάσει καιρός. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται σε εμένα. Είδα το πρόσωπο του. Είναι ο Αλεξ. Εκείνος ο τύπος που συναντούσα τυχαία συνέχεια. Ο Γιάννης είχε δίκιο που δεν τον ήθελε γύρω μου. Τη ξέρει όμως ο Γιάννης που δεν ξέρω εγώ; Για ποια περιουσία μιλάει αυτός;

Ωω Θεέ μου! Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Ανοίγω για μια στιγμή τα μάτια μου και αντικρίζω ένα άσπρο ταβάνι. Κάνω κινήσω για να σηκωθώ αλλά ένας φρικτός πόνος με σταμάτησε. Πονάω κάτω από τα χέρια, στην περιοχή των πλευρών μου. Αίματα υπάρχουν παντού, σηκώνω την μπλούζα και βλέπω κάτι τραγικό. Όλη η κοιλιά μου έχει πάρει ένα μπλε-μοβ χρώμα. Την αγγίζω και ο πόνος είναι αφόρητος. Σφαδάζω από τον πόνο.

"Είναι κάνεις εδώ;"

Καμία απάντηση.

"Αλεξ!" ξανά φωνάζω με τα χίλια ζόρια αλλά τίποτα πάλι. Δεν έχω άλλες δυνάμεις.

Φωνές και χτυπήματα ακούω από έξω. Τι γίνεται ποια; Θα μου εξηγήσει κανένας;
Ένας μεγάλος θόρυβος από την πόρτα με κάνει να τρομάξω. Κάποιος έσπασε την πόρτα και μπήκε μέσα. Δεν μπορώ να καλά. Έρχεται κοντά μου.

"Χαρά μου! Παιδί μου!"

Ο θείος Μανόλης. Τι κάνει αυτός εδώ;

"Πατέρα μην την μετακινείς μπορεί να πάθει τίποτα, έρχεται ασθενοφόρο."

Ο Γιάννης. Ηρθε. Επιτέλους.

"Είσαι καλά κοριτσάκι μου;"

Ανησυχεί ο ξάδελφός μου. Προσπαθώ να τον καθησυχάσω αλλά μάταια. Δεν μπορώ να μιλήσω. Προσπάθησα όμως.

" Έλα σσσ μην ταράζεται κορίτσι μου. "

" Τι κάνετε ρε; Σηκώστε την από το πάτωμα."

Είναι και ο Μάρκος εδώ. Ο οποίος σκύβει για να έρθει κοντά.

"Μη όχι. Μπορεί να την πληγώσεις."

"Άσε με ρε ξέρω τι κάνω."

Με κοιτάζει εξεταστικά και μου απομακρύνει μια τούφα που είχε πέσει στο πρόσωπο μου.
Όχι σε παρακαλώ μην με κοιτάζεις εκεί. Το πρόσωπο μου είναι γεμάτο κόκκινα, μωβ και μπλε σημάδια. Θεέ μου πόσο ντρέπομαι.

Σηκώνει το κεφάλι μου προσεκτικά και περνάει το χέρι του από κάτω. Η γνωστή και υπέροχη μυρωδιά του έρχεται στα ρουθούνια μου.