Υπόθεση καρδιάς

Κεφάλαιο 32

Δεν πίστευα ότι η ζωή μου θα γινόταν τόσο ανιαρή. Πέρασαν τόσες μέρες και δεν μπόρεσα να συνηθίσω ακόμα την νέα μου ζωή.

Ο αστυνόμος Νικόλαος Σερρής με έφερε σε ένα χωριό κοντά.  Περίπου 60 χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Δεν πήγαμε και τόσο μακριά.
Σιγά την απόσταση. 

Τις πρώτες εβδομάδες δεν είχα καμία επικοινωνία με αυτόν τον μπάτσο. Μου ήταν αδιάφορος. Ξυπνούσα και κοιμόμουν μηχανικά. Δεν είχα να κάνω τίποτα άλλο κλεισμένη  μέσα σε ένα σπίτι. Είχα πάρει ελάχιστα πράγματα μαζί μου. Μέσα σε αυτά και τέσσερα βιβλία της κλασσικής λογοτεχνίας. Θα τα διάβαζα για να περνάει η ώρα μου.

Την πρώτη εβδομάδα  τα είχα διαβάσει όλα. Όλη μέρα και όλη νύχτα διάβαζα. Υπήρχαν και μέρες που δεν με έπιανε ύπνος. Έτσι διάβαζα.
Χάθηκε που χάθηκε η χρονιά.  Ήταν αδύνατον να γράψω έστω και την βάση στις πανελλήνιες. Όσο και αν με στεναχωρούσε αυτό.

Ετσι έπρεπε να βρω κάτι άλλο να ασχοληθώ. Αφού είχα διαβάσει και τα τέσσερά βιβλία.
Το μάτι μου έπεσε στο κολάν και στο μπουστάκι. Στο  μυαλό μου ήρθε η γυμναστική. Έκανα προπόνηση τις πέντε μέρες από τις εφτά της εβδομάδας. Τις άλλες δυο ξεκουραζόμουν.
Είχα αρχίσει την γυμναστική στην έκτη δημοτικού. Μέχρι τότε είχα άλλες ασχολίες.
Διάβαζα βιβλία και σχεδίαζα.
Μου αρεζε να σχεδιάζω διαφορά σκίτσα. Πήγαινα και σε μαθήματα ζωγραφικής. Δεν μου αρεζαν καθόλου όμως.
Εκεί μας μάθαιναν να ζωγραφίζουμε κάποια στάνταρ σχέδια και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Εγώ σχεδίαζα με τον δικό μου τρόπο χωρίς να έχω στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο. Απλά έπιανα το μολύβι και αποτύπωνα τις σκέψεις μου και τον χαρακτήρα μου στο χαρτί.
Ετσι ήταν για εμένα η ζωγραφική. Χωρίς κανονιές. 

Ζωγράφιζα έξι  ολόκληρα χρονιά. Από το νηπιαγωγείο.
Όταν όμως ανακάλυψα ότι μου αρέσει να κάνω γυμναστική, έπαψα να σχεδιάζω τόσο.

Φόρεσα το κολάν και βγήκα έξω. Είχε αρχίσει για τα καλά το κρύο. Έκανα κάποιες ασκήσεις , έτρεξα και λίγο στο κήπο και τα είχα φτύσει. Έπρεπε να το πάω σιγά σιγά γιατί δεν ήθελα να πιαστώ κιόλας. Είχα χρονιά να γυμναστώ.

‘’ Τι κάνετε δεσποινίς εδώ έξω μονή σας;’’

Δεν είχα προσέξει ότι είχε βγει έξω. Μου έκοψε τα ύπατα.

‘’Με τρομάξατε αστυνόμε.’’

‘’Με συγχωρείται πολύ, αλλά σας έψαχνα. Δεν με ενημερώσατε ότι θα βγείτε.’’