Υπόθεση καρδιάς

Κεφάλαιο 14

Ε λοιπόν ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να φοράμε αθλητική φόρμα ή κολάν την ώρα της γυμναστικής. Αφού τις ίδιες μαλακίες που μας βάζει να κάνουμε, μπορώ να τις κάνω και με το μαύρο, σκισμένο μου το τζιν. Βέβαια ο γυμναστής δεν έχει την ίδια γνώμη με εμένα και γιαυτό τώρα κάθομαι στο παγκάκι βλέποντας τους άλλους να τύχουν πέρα δώθε αφού έφαγα ωριαία απουσία.
Τελευταία ώρα και μετά έχω τέσσερις ώρες φροντιστήριο. Πρέπει να φάω κάτι πριν πάω επειδή πρώτον έχω να φάω από το προηγούμενο διάλειμμα και αισθάνομαι μια έλλειψη και δεύτερον επειδή θα γυρίσω σπίτι αργά.
Πήγα λοιπόν- χωρίς να με καταλάβει ο γυμναστής- στο κυλικείο και την ώρα που επέστρεφα στο παγκάκι άκουσα το κουδούνι που χτύπησε. Βγαίνω από το προαύλιο και στέκομαι βασιζόμενη στα κάγκελα διότι περίμενα την Κατερίνα. Ήθελα να την ρωτήσω αν μπορούσαμε να βρεθούμε σήμερα γιατί χρειάζομαι ξεκούραση από τα μαθήματα. Μετά το φροντιστήριο δεν είχα τίποτα να κάνω, οπότε μου φάνηκε καλή ιδέα. Κάθομαι λοιπόν έξω από το σχολείο και τρώω αμέριμνη το τοστ μου έως ότου ήρθε δίπλα και παραλίγο να πνίγω με την τρομάρα που πήρα.

"Γειά σου μινιόν! Εσύ γιατί δεν έκανες γυμναστική με τους άλλους;"

Δεν φτάνει που παραλίγο να με σκοτώσει, γελάει κιόλας. Με ειρωνεύεται το πυρόβλημα. Ωραίο πυρόβλημα όμως.
Με χίλια ζόρια και με το φαγητό στο στόμα προσπάθησα να απαντήσω.

"Τι σε νοιάζει εσένα; "

Αυτό τουλάχιστον ήθελα να πω. Τώρα πως ακούστηκα με μπουκωμένο στόμα δεν ξέρω. Αμφιβάλλω αν κατάλαβε τι είπα.

"Σιγά θα πνιγείς πάλι. Κατάπιε πρώτα και προσπάθησε ξανά."

Γέλασε πάλι με την έκφραση μου. Έχει ωραίο γέλιο ο άτιμος. Μάλλον είναι επειδή γελάνε και τα μάτια του μαζί.

"Την Κατερίνα περιμένεις;"

"Ναι! Να σε πετάξουμε στο φροντιστήριο μιας που είμαστε εδώ;"

Που ξέρει ότι έχω φροντιστήριο μετά; Και το σκέφτηκε μόνος του να με πάει; Μπα. Ο Γιάννης του το ζήτησε είμαι σίγουρη. Έχει πάθει εμμονή με αυτόν τον τύπο και φοβάται μην με ξανά πλησιάσει. Έτσι οπότε μπορεί κάνει εφόδους και όποτε δεν μπορεί στέλνει τον Γιάννη. Από μακριά βλέπω την Κατερίνα να βγαίνει από το προαύλιο και να έρχεται προς το μέρος μας.

"Γειά παιδιά, τι γίνεται;"

"Κατερίνα σε περίμενα για να σε ρωτήσω. Αν θες μπορώ να έρθω για εκείνο που λέγαμε σήμερα."