Υπόθεση καρδιάς

Κεφάλαιο 6

"Ένα φραπέ μέτριο και..." Λέει και με κοιτάζει.

"Ενα φρέντο." Λεω στη σερβιτόρα

"Θέλετε κάτι άλλο;" Ρωτάει τον Μάρκο νιαουρίζοντας.

"Θες κάτι άλλο;" Με ρωτάει. Εγώ του γνέφω αρνητικά.

"Όχι ευχαριστούμε." Απαντάει ευγενικά.

"Αν με θέλετε τίποτα άλλο όμως..."

Δεν πρόλαβε να τελιώσει την φράση της γιατί την διέκοψα.

"Δεν θέλουμε λέμε, άντε στη δουλεια σου."

Φεύγει από το τραπέζι αφού πρώτα με κοιτάξει με μισόκλειστα μάτια. Σε φοβηθήκαμε τώρα.

"Ηρέμησε μινιόν. Δεν είπε τίποτα κακό η κοπέλα." Μου λεει γελώντας με την αντίδραση μου.

Τι θα έλεγες εσύ; Αφού σου αρέσει να στην πέφτουν.

"Δουλειά της είναι να παίρνει τις παραγγελίες μας, όχι να μας πρήζει."  Του απαντάω αναλόγως.  Δεν είπε τίποτα. 

Εδώ και λίγη ώρα συζητάμε φυσιολογικά μπορω να πω. Αν μου έλεγε κάποιος ότι θα βρίσκομαι με τον Μάρκο σε μια καφετέρια και να συζητάμε σαν δύο καλοί  φίλοι, θα γελούσα μέχρι δακρύων. Να όμως που συμβαίνει. 

"Για πες, πως πάει η δουλειά, είχε πολλές φασαρίες τώρα τελευταία έτσι;" Τον ρωτάω για την δουλειά και το τμήμα. Τόση ώρα αυτός με ρωτούσε για το σχολείο και για τα σχέδια μου στο μέλλον. Βέβαια δεν του απάντησα ξεκάθαρα γιατί δεν ήξερα και εγώ τι ήθελα.

Ασχολιόμουν με την ζωγραφική για πολύ καιρο αλλά δεν μπόρεσα να συνεχίσω αφού δεν είχα χρόνο. Θα μου άρεσε να πήγαινα στη σχολή καλών τεχνών. Μου αρέσουν όμως κι άλλα πράγματα. Για παράδειγμα μου αρέσει η γυμναστική. Παλιά ήμουν σε ομάδα ρυθμικής. Η μαμά μου ευθύνεται για την αγαπη μου στο κομμάτι της γυμναστικής. Από τριών χρόνων με έστειλε μπαλέτο και μετά μέτα σε  ομάδα χορού. Αφού μεγάλωσα λίγο αποφάσισα ότι θέλω να πάω ρυθμική γυμναστική. Κάπου στην πορεία ανακάλυψα πως μου αρέσει η ζωγραφική και παρακολούθησα κάποια μαθήματα σχεδίου.

Όλα όμως τα σταμάτησα απότομα όταν πέθανε ο μπαμπάς μου. Δεν είχα όρεξη για τίποτα. Επικεντρώθηκα στο σχολείο και ανέβασα τους βαθούς μου. Δεν μου αρέσει σε καμία περίπτωση να μιλάω για αυτά.

"

Μια χαρά, έχουμε λίγο τρέξιμο αλλά δεν παραπονιέμαι."  Όσο μιλάει για την  δουλειά του, τα μάτια του λάμπουν. Θα πρέπει να την αγαπάει πολύ. Τον κοιτάζω βαθιά στα μάτια και ασυναίσθητα εμφανίζεται ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
Δεν έχω δει ποτέ στην ζωή μου τόσο όμορφα ματιά. Έχω πολλούς φίλους πρασινομάτες αλλά σαν τα δικά του δεν  έχω ξανά αντικρίσει.