Βαριέμαι. Δεν περνάει η ώρα με τίποτα. Η μαμά μου μπαίνει βγαίνει στο δωμάτιο, μου φέρει σοκολάτες και γλυκά από το κυλικείο. Αρχίζει συζήτηση επειδή με βλέπει ότι βαριέμαι. . Εγώ μαντέψτε! Πάλι βαριέμαι. Θέλω να φύγω, να γυρίσω σπίτι, να πάω για καφέ, για ποτό.
"Πότε θα φύγουμε;" την ρωτάω με φωνή πενταχρονου.
"Κάνε υπομονή καρδιά μου. Σε δύο τρεις μέρες είπε ο γιατρός θα κάνουμε κάτι τελευταίες εξετάσεις και μετά θα μπορούμε να πάρουμε το εξιτήριο."
Τι λέει. Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα. Θα χαζέψω τελιως. Άσε που αν τολμήσω να κατέβω μια βόλτα μέχρι κάτω στο κυλικείο με ακολουθεί ολόκληρη ομάδα μπάτσων. Αυτούς ήθελα να ήξερα ποιος τους έβαλε; Είναι έργο του Γιάννη ή η αστυνομία από μόνη της δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει και είπε να παρακολουθεί εμένα για να δικαιολογήσουν το χιλιάρικο που παίρνουν κάθε μήνα. Τέλος πάντως έχει και τα καλά του αυτό. Τις τελευταίες μέρες γνώρισα δύο μπάτσους πολύ συμπαθητικους, και δεν εννοώ τον ξάδελφό μου και τον Μάρκο. Ο ένας είναι ο Άρης που πήγε την Κατερίνα σπίτι τις προάλλες και από ότι μου είπε του άρεσε η φίλη μου! Ώρες με ρωτούσε για αυτήν και αν έχει σχέση και τι της αρέσει να κάνει και άλλα πολλά. Εγώ βλέποντας το ενδιαφέρον του δεν έχω παρά να τροφοδοτησω αυτην την έλξη. Ο δεύτερος μπάτσος είναι ο Στέφανος. Αυτός, σε μια συζήτηση που είχαμε όταν βρισκόμασταν στην καφετέρια κάτω, και ενώ έλειπε ο Αρης, μου εμπιστεύθηκε ένα μεγάλο του μυστικό. Δεν ξέρω τι τον έκανε να το κάνει αυτό. Για να μην τα πολυλογώ, αυτός ο διάμετρος μπάτσος με κυκλικούς σαν Έλληνα Θεό είμαι γκέι. Πολύ στεναχωρηθηκα για τον πληθυσμό μας κορίτσια.
Εδώ και ώρα η μαμά μου προσπαθεί ναε ταΐσει το ρύζι λαπά του νοσοκομείου και τι δήθεν κοτόπουλο στον φούρνο που κ αυτό βραστό είναι είμαι σίγουρη. Πάρτε το από μπροστά μου θα ξεράσω.
Το μεσημεράκι ήρθε η Στέλλα να με δει και έφερε και ένα κουτί γλυκά!!! Κάνε να είναι σοκολατόπιτα θεέ μου.
"Γειά σας, γειας, τι κάνετε;" λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και φιλάει την μαμά μου.
"Να εδώ, δίνω μάχη για να φάει μια μπουκιά."
"Αφήστε το πάνω μου κυρία Μαρία, θα την ταΐσω εγώ. Άλλωστε πρέπει να μαθαίνω σιγά σιγά." χελαει πάλι και χαϊδεύει την κοιλίτσα της.
" Αυτό σοκολατόπιτα είναι;" δεν έδειξαν να μου δίνουν και πολύ σημασία.
"Πως είσαι εσύ παιδί μου;"
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Υπόθεση καρδιάς
RomanceΜια κοπέλα διαφορετική απο τις άλλες... Είναι η χαρά της ζωής, αλλα ταυτόχρονα και η πιο πληγωμένη ψυχή που ψάχνει την ευτυχία. Ένας άνδρας ίδιος αλλα και διαφορετικός από τους υπολοίπους... Ένας υπεύθυνος και μοναχικός αστυνόμος. Μια ιστορία από...
