Sa mga nagpapa-dedicate po sensiya na. Hindi ko alam kung bakit pero ayaw talaga madedicate.
___
"SOBRA na po akong nahihiya sa inyo, Sir Raul. Masyado akong paimportante, pero salamat sa interes niyo sa 'kin. I really appreciated it," aniya sa kausap sa kabilang linya habang naglalakad sa pasilyo ng condominium.
"Your credentials are great and I'm sure you will be the best asset in my company. Binibida ka sa 'kin ng kapatid ko."
Si Raul Villez ay may-ari ng isang Marketing Company dito sa Pilipinas at California. Bago lang ang kompanya nito sa California kaya naman nangangailangan ito ng employee. Gusto nito na kung maaari ay pawang Pilipino ang kuning employee. Kapatid si Raul Villez ng naging boss niya sa auditing firm noon. Accountant ang posisyong inaalok sa kanya at kung tutuusin ay napakawerte niya dahil dalawang ladder agad ang lalaktawan niya at nangako itong gagawin siyang accounting manager after six months kung maganda ang magiging performance niya and she might be a controller after. Ms. Mhelanie Muller, CPA, Prime Media accounting head. Napakasarap pakinggan pero mukha malabo niyang matupad ito sa ngayon.
Personal na silang nagkita ni Raul noong isang araw. Sinadya niya ito sa opisina nito para mapakinggan ang offer nito sa kanya at totoong pinag-iisipan niya kung tatanggapin niya ang alok nito.
"I will let you know soon with my decision, Mr. Villez."
"I look forward to your favorable response, Ms. Muller. I hope to work with you soon. Your specialization and credentials are excellent way to give your career a boost and set you up for a long-term success. Sana huwag mong sayangin ang pagkakataon."
Huminto siya sa harapan ng pinto ng condo unit ni Harper.
"Tatawagan ko po kayo, Mr. Villez, sa oras na makapagdesisyon na ako."
Nagpaalam siya sa kausap at isinilid ang aparato sa bag bago binuksan ang pinto. Ngunit tila relpy ang nangyayari nang malalakas na sigaw ni Harper ang sumalubong sa kanya pero maliban sa pagsigaw ay umiiyak ito. Nagmamadali niyang itinulak ang pinto at nakita niya roon sa sala si Harper at Morgan. Sinusuntok ni Harper ang dibdib ni Morgan habang umiiyak at sumisigaw at hinahayaan lang ito ni Morgan, sinasalo ang lahat ng suntok ni Harper.
"Bakit ako ang kailangan mong pagbayarin sa bagay na wala naman akong kinalaman!? Bakit kailangan ako ang laging masaktan!? Bakit kailangan ako ang magsakripisyo!?" Sigaw ni Harper habang matindi ang pag-iyak at patuloy ito sa pagsuntok kay Morgan. Sinubukan ito ni Morgan awatin pero isang malakas na sampal ang ibinigay ni Harper sa lalaki. Nang hindi na siya makatiis pa ay nilapitan niya ang dalawa. Dinaluhan niya si Harper.
"Harper, bakit?" Niyakap niya ang dalaga at pilit na kinalma.
"Morgan, ano ba ang nangyayari? Ano ang ginawa mo?"
"Harper, please, hayaan mo akong magpaliwanag."
"No!! Ayaw na kitang makita kahit na kailan!" Namumula sa matinding galit si Harper at lalong nagwala.
"Morgan, please, umalis ka na muna." Pakiusap niya sa lalaki. Nasa anyo ni Morgan ang kagustuhang manatili pero dahil sa nakikita nitong imposibleng makausap si Harper sa kalagayan nito ay napilitang umalis si Morgan.
"Harper, ano ba ang nangyayari, hmm?" tinabig ni Harper ang kamay niyang sumubok gagapin ang mukha nito.
"Harper, nandito lang ako. Kung may problema ka maaari mo sa 'king sabihin."
