Minel Aşk-Tamamlandı-

5. Hoşça kal

Ondan böyle bir şey duymayı beklemiyordu. Bakışlarını kaçırdı. Kalsa ne değişecekti? Onu sevecek miydi? Aylardır umutla bu adamın ona gerçek bir şeyler söylemesini beklemişti. Söylemese bile minik bir işaret beklemişti. Ne kadar saftı. Bir şey vardı onda gizli olan. Yoksa sevdiğini bile söyleyemediği bir kadına bir adam nasıl evlenme teklifi ederdi? Yanında olmak istediği kadını kendinden uzaklaştırıp sırtını nasıl bu kadar rahat dönebilirdi? Hepsi koca bir sorundu kafasında. Tüm bunları bir gecelik bir kenara bırakmak istiyordu. "Bu gece konuşmayalım Deniz. Birkaç saatimiz var zaten."

Yavaş adımlarla Minel'in yanına ilerleyip yatağa uzandı. Minel şaşkın bir şekilde ona bakarken "Nasılsa ikimiz de kıpırdamadan uyuyoruz." dedi umursamaz bir şekilde. Oysa onun kokusunu içine çekip uyumayalı çok uzun zaman olmuştu. Kabullenmek istemese de bu kadının kokusu olmadan uyuduğunda sanki dinlenmiyordu. Sabah uyandığında yorgun hissediyordu. Sinirli bir adam oluyordu günden güne. Oysa Minel yanındayken... O zaman her şeye bakış açısı farklıydı.

"Şurada bir yatak daha var." dedi dikkatli bir şekilde. Son bir ay beraber uyumadıkları düşünüldüğünde Deniz'in onunla uyumak istemesi... Ah bu adam ve kokusu... Düşünmesini engelliyordu. Beyni sanki parçalara bölünmüştü ve her bir parçası başka bir şey için diretiyordu.

Kafasını yana eğip dikkatlice karısına baktı. "Ama orada sen yoksun."

Sesi uzaklardan hoş bir ninni gibi gelmişti kulağına. Öyle güzeldi ki bir daha duyabilmeyi istedi içten içe. Yanakları iyice kızardı. Çok uzun zamandır Deniz'in bu halini görmemişti. Evlendikleri ilk zamanlarda böyle tatlıydı. Onu gülümsetecek şeyler söylerdi daima. Öyle ki onun yanında fazlasıyla özel hissederdi. Sanki daha önce başka hiçbir kadına bu kadar değer vermemişçesine özel...

Kaçamak bir bakış attı kocasına. Aylar sonra yeniden onunla uyuyacak mıydı yani? Evi terk etmeden bir ay önce yatakları ayırmıştı Deniz. Bir neden söylemeden günden güne ondan uzaklaşmıştı. Mecbur kalmadıkça konuşmuyordu bile. Minel onunla konuşmak istediğinde de ya ceketini alıp evden çıkıp gidiyordu ya da kavga çıkıyordu. Belki de sorgulamaması gerekiyordu. İç geçirerek başını salladı ve başını sevdiği adamın göğsüne koydu. O yattıktan sonra Deniz'in kolunu uzatıp onu sarmalaması... İşte o andan itibaren gerçek hayatta olduğunu düşünmüyordu. Bu kadar güzel bir şey ancak rüyada olabilirdi. Kokusu sanki dün ayrılmışlar gibiydi. Öyle tanıdık öyle derinine işlemiş gibi. Hele elini omzundan koluna doğru uzatıp sarmalaması... Dünyanın en sıcak ve huzurlu yerinde misafirdi artık. Ve bir ömür burada böylece kalabilirdi.

"Üşüyor musun?" sorusuyla Minel düşüncelerinden sıyrıldı.

"Sanırım heyecandan buz kesildim." dediğinde pat diye sorulan sorularda daima dürüst olduğunu için kendine kızıyordu. Deniz bunu bir silah gibi kullanırdı. Boş bulunduğu bir anda öğrenmek istediği şeyleri sorabilirdi. O yüzden de ondan bir şey saklamak fazlasıyla zordu. Zaten sır saklayabilen biri olmamıştı hiçbir zaman. Sadece... bu düşünceleri hızla beyninden uzaklaştırmaya çalıştı. Tüm enerjisini Deniz'e yönlendirdi. Sanki tüm olanlar geride kalmış gibi.

Yüzünde bir gülümseme belirdi. Nasılsa Minel bunu göremiyordu. Saçlarının kokusu içine işlerken onu ne çok özlediğini fark etti. Dile kolay üç aydır onunla uyumuyordu. "Sende böyle etki bıraktığımı bilmiyordum."

Gerçekten de bilmiyordu. Sonuçta babası bir gün onu karşısına alıp kızıyla evlenmesini istememiş miydi? Kariyeri için de çok iyi olacağını eklemeyi unutmamıştı. Bunu ilk duyduğunda Minel'in ondan hoşlandığı için babasının istediğini sanmıştı. Oysa adam hastanesinin geleceğini korumaya alıyordu. Düğünden önce hastanenin hisselerinin büyük miktarını kızının üstüne geçirmişti. Düşünmüştü ki Deniz hastaneye bu kadar emek vermişken karısından ayrılmasın. Resmen satın almıştı babası onu. O zamanlar aşk onun için hiçbir şey ifade etmiyordu. Kariyerinden başka bir şeyi yoktu. Bunun için şımarık bir kızla evlenmesini de umursamıyordu. Hoş o şımarık kızdan bu kadar etkileneceğini de beklemiyordu. Minel'e gerçeği söyleyecek gücü bile yoktu. Eğer bir gün bunu öğrenirse... Minel o zaman asla yanında kalmazdı, biliyordu. Her şeyi pat diye söyleyen karısı ondan sır saklanmasından nefret ediyordu.