Neden terk edildiğini bile bilmeyen bir kadın...
Sevdiğini söyleyemeyecek kadar korkak bir adam...
Ve bir köşeye atamadıkları koca bir aşk
4.9.2017
12.2.2018 itibariyle bitmiştir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multideki müziği mutlaka dinleyin ;)) Ve tabi ki yıldıza dokunmayı unutmayın :))
Evet, yanlış bir zamandı. Sinirle ağzından ne çıktığını bilmediği bir anda gelmişti. Duymaması gereken ne varsa duymuştu. "Ben..." diye açıklama yapacağı sırada muhtar konuşmasını böldü.
"Minel Hanım giden öğretmenin yerine gönüllü öğretmenlik yapacak. Yeni bir öğretmen gelene kadar da ona yardımcı olmamız gerektiğini düşünüyorum."
Herkes bir ağızdan "Hoş geldin Öğretmen Hanım." derken Deniz şaşkın bir şekilde ona bakıyordu. Bakışlarını ondan ayırmayarak "Beyler bugünkü ders iptal." dedi.
Minel gözlerini kaçırdığında sinirleri bozuldu. Muhtar "O zaman Minel Hanıma evini gösterebilirsiniz. Sizin sokağın köşesindeki ev onun için uygun olur diye düşündüm."
Deniz şaşkın şaşkın karısına bakıyordu. Evli olduklarını söylememiş miydi yani? Minel "Aslında..." dediğinde herkes ona bakıyordu. "Ben bu işe Deniz için gönüllü oldum." dediğinde Deniz'in yüzünde büyük bir gülümseme belirdi. Bu kadın aklını almak için bir şeyler bulmakta ustaydı.
"Çok merak ettiğiniz karım." diye açıkladı Deniz.
Minel ise kaşlarını kaldırmış dikkatle Deniz'i izliyordu. Az önce duyduğu o kadar sözden sonra insanların unutmasını bile beklemeden karısı olarak tanıtılmak garipti. Bitmiş bir evliliği ilan etmesi de. Eğer Deniz sözünü tamamlamasaydı arkadaş olduklarını söyleyebilirdi.
Rüstem Amca etraftan soyutlanmış gibi "Şımarık, aklı beş karış havada." diye söylendi kendi kendine. Bu Minel'in yüreğine dokunmuştu. Gözlerini kaçırıp "Ben dinlensem iyi olacak." diye koşar adım kahvehaneden çıktı.
Deniz peşinden gelip kolunu tuttu. "Nereye?"
Ellerini iki yana açtı. "Çok geç olmadan gidiyorum. Çok aptalca davrandım. Ben... yani ne bileyim... dediğim gibi aptalcaydı. Senin beni görünce... of neyse." diyerek giderken Deniz belinden tutup onu kendine çekti.
"Seni görünce..." diye söze başlamıştı ki Minel sözünü kesti.
"Şaşırdın, biliyorum. Dediğim gibi bu işe hiç başlamadan..."
"Bir daha gitmene izin vermem." dedi kesin bir dille. Şu an uzanıp onu öpmüyorsa aralarındaki sorunlar yüzündendi. Yoksa onu görmek mucize gibiydi. Son zamanlarda olan en güzel şeydi.
"Ne?" diye sordu şaşkın şaşkın.
Deniz'in yüzünde muzip bir gülümseme belirdi. "Sen benim karımsın. Ve yerin de benim yanım."
Minel geri çekilip Deniz'in omzuna yumruk attı. "Bir daha benimle alay edersen... seni parçalara bölerim." diye tısladı.
