Jest to opowieść o prawdziwej pięknej miłości. Bohaterka nazywa się Liliana Parker a reszty dowiecie się czytając tą książkę. Nie obiecuje, że książka skończy się happy and'em. Proszę się nie promować w komentarzach. Dziękuje.
#72 w kategorii romans...
- Poza szkołą po prostu Olivier ~ Poprawił Olivier - Dobra ja lecę do domu, wracam za Max 5 minut. Nie zróbcie niczego głupiego ~ Rozkazał Oliver - Tak jest szefie ~ Zaśmiałam się - A ty idź założyć skarpetki i buty bo za 5 minut jedziemy do lekarza ~ Rozkazał Olivier - Po co? ~ Zapytałam zdziwiona - Lili jesteś chora ~ Stwierdził zażenowany Olivier - Przecież jeszcze żyje ~ Odpowiedziałam zła - Mała nie sprzeciwiają mi się tu bo dostaniesz jedynkę ~ Stwierdził Olivier - Spoko, stawiaj mi jedynkę i tak kończę z edukacją jak narazie ~ Stwierdziłam śmiejąc się - Słucham? ~ Zapytał zdziwiony Olivier - Max Ci nie mówił? ~ Zapytałam zdziwiona - Nie, skarbie dlaczego kończysz edukacje? Wyprowadzasz się? ~ Zapytał smutny Oliver - Nie, po prostu będę szefową pewnej firmy po ojcu ~ Stwierdziłam śmiejąc się - A co tęsknił byś? ~ Zapytałam - Nie ~ Stwierdził Olivier - No może trochę. Ale tak tyci tyci ~ Powiedział Olivier po czym puścił mi oczko na co się zaśmiałam - To jak przyjdzie Olivier to ja pójdę do domu ~ Stwierdził Harry - Ale mieliśmy porozmawiać ~ Powiedziałam zawiedziona - Porozmawiamy jutro ~ Powiedział Harry - No dobrze. To Olivier idź już. Szybciej wrócisz ~ Rozkazałam a Olivier poszedł do swojego domu - Psujecie do siebie ~ Zauważył Olivier - Że ja i Olivier? ~ Zapytałam - Że Święty Mikołaj kurwa ~ Odpowiedział zażenowany Harry na co się zaczęłam śmiać - Nie, on i ja to dwa inne światy ~ Stwierdziłam - Będziecie razem. Mówię Ci ~ Powiedział Harry - Nie, dobra zaraz wracam muszę założyć skarpetki ~ Powiedziałam i poszłam do pokoju. W pokoju założyłam skarpetki po czym zeszłam na dół. Na dole założyłam moje ulubione conversy i akurat przyszedł Oliver - Dobra mała ja lecę do domu. Daj znać co powiedział lekarz ~ Powiedział Harry po czym pożegnał się z nami i wyszedł. Za 1,5h byliśmy już w domu, po lekarzu pojechaliśmy jeszcze na zakupy i do apteki po leki. Oczywiście jestem typowo przeziębiona taka była diagnoza lekarza. Gdy weszliśmy do domu odrazu poszłam na górę założyć moje kapcie kotki i wziąć koc po czym poszłam na dół. Usiadłam wygodnie na kanapie i wpatrywałam się w siedzącego i czytającego jakąś chyba wiadomość Olivera - Co się tak patrzysz? ~ Zapytał Oliver odrywając się od telefonu. Fuck zostałam przyłapana. Ughh - Nie, wydaje Ci się ~ Stwierdziłam - Co chcesz na obiad? ~ Zapytał Oliver - Coś co ma w sobie nutelle ~ Stwierdziłam - W ciąży jesteś że tak tą czekoladę cały czas chcesz jeść? ~ Zapytał zdziwiony Olivier - Nie ~ Stwierdziłam oburzona - Aaa księżniczka ma okres ~ Stwierdził Oliver - Nawet jeżeli to co? ~ Zapytałam oburzona - Nic, dobra lecę zrobić normalny obiad bez nutelli okej? ~ Zapytał Oliver - No dobra, niech Ci będzie ~ Stwierdziłam
Olivier poszedł robić obiad a ja przeglądałam kanały. Nawet nie wiem kiedy, po prostu usnęłam. - Lili wstawaj, obiad gotowy ~ Zaczął mnie budzić Olivier. Nie zwlekając wstałam z kanapy i poszłam z Olivierem do stołu. Na obiad była lasagne. Była pyszna! - Dziękuje, było pyszne ~Powiedziałam wstając od stołu - Będziesz jeszcze jadł? ~ Zapytałam gdy talerz Olivera był już pusty - Nie ~ Stwierdził Oliver a ja zabrałam jego talerz i wstawiłam do zmywarki - Obejrzymy coś? ~ Zapytałam - Okej ~ Potwierdził Oliver Usiedliśmy na kanapie i włączyliśmy jakiś film, nawet nie pamiętam tytułu. Strasznie mnie boli brzuch. Ugh masakra - Co jest? ~ Zapytał zmartwiony Olivier -Brzuch mnie boli ~ Stwierdziłam smutna - To chodź do mnie ~ Powiedział Olivier a ja grzecznie się posłuchałam. Oliver posunął się w stronę „ściany" gdzie się położył na boku dając mi miejsce a ja położyłam się przed nim. Przykryłam nas kocem. Ten koc jest taki wielki że spokojnie 4 osoby się pod nim zmieszczą. Po przykryciu nas kocem Oliver zaczął masować mój obolały brzuch - Mogę się do Ciebie przytulić? ~ Zapytałam w pewnej chwili - Jasne ~ Powiedział Oliver a ja się wtuliłam w jego tors i usnęłam Obudził mnie grzmot. O nie to nie służy niczego dobrego. JEST BURZA! Strasznie się boje burzy. Dziwi mnie jedna rzecz. Jak ja się znalazłam w pokoju? Ehh nie wiem. Przebiorę się w pidżamę :
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Po przebraniu się w pidżamę stwierdziłam że dobrym by było pomysłem pójść zobaczyć czy Olivier śpi. Cholernie się boje. Cała się trzęsę ale nie z zimna, ze strachu. Już mi jest ciepło. Uchyliłam lekko drzwi po czym wyszłam z pokoju. Zapukałam do pokoju i o dziwo usłyszałam „proszę". Odrazu po usłyszeniu tego wyrazu weszłam do pokoju - Hej ~ Powiedziałam wchodząc. Odrazu w oczy rzucił mi się Olivier leżący na łóżku w samych bokserkach. Wyglądał strasznie seksownie - Hej mini, widzę że komuś tu dogrzało~ Zaśmiał się Olivier - Boisz się burzy? ~ Zapytał zmartwiony - Nie ja się nie boje burzy. Ja się cholernie boje burzy. Ona mnie obudziła ~ Powiedziałam zła - Chodź, widzę że nie uśniesz bez moich ramion mała ~ Powiedział Oliver wchodząc pod kołdrę i odsłaniając z drugiej strony dla mnie. Zwinnie weszłam pod wyznaczone miejsce a Olivier mnie objął - Naprawdę się boisz czy to była wymówka żeby ze mną spać? ~ Zapytał Oliver ukazując przy tym swoje piękne białe zęby na co ja przewróciłam oczami - Dobra widzę ze ktoś mi tu nie wieży. To idę ~ Stwierdziłam obrażona i zaczęłam się odkrywać aby wstać lecz Olivier mnie zatrzymał - Ejj skarbie żartowałem. Chodź spać ~ Powiedział Olivier pociągając mnie za rękę. Po chwili leżałam już wtulona w tors Oliviera. Nawet nie wiem kiedy udałam się w objęcia Morfeusza. -*- Mam nadzieje ,że rozdział się podoba. Jeżeli zauważycie błędy śmiało piszcie ❤️
