Mari Gauxiena Donovan, a sophisticated yet impatient doctor, crossed paths with Captain Jaxon Alexander Ventura because of a mission in Afghanistan that made their two different worlds collide.
She's used to saving people's lives; while he's used t...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Song: Best Part- Daniel Ceasar ft. H.E.R
Crazy
Hindi ko alam na magtatagal ang halik na iyon. I was just aiming for a peck on his lips. Nothing more.
Hindi siya nagulat sa ginawa ko pero hindi rin naman agad nakabawi. He only tightened his hold on me.
I was breathing hard nang inilayo ko ang mukha ko sakanya. Hindi dahil naubusan ako ng hininga doon. Saglit lang naman ang halik na iyon. Kung hindi dahil sa sobrang kaba na nararamdaman ko habang hinahalikan ko siya.
He didn't kiss me back. That only means one thing... he doesn't feel the same way.
Kahit na ganoon, kahit papano, nakaramdam ako ng katiting na saya. Pinagbigyan ko lang ang puso ko. Because maybe, this won't happen again.
Mahirap nang mangyari ulit ito.
"I am so sorry..." I whispered.
Dalawa ang ibig sabihin ng sorry na iyon. Una, dahil sa ginawa kong hindi pagsasabi sakanya na nandito ako. Ilang beses niyang sinasabi sa akin na sa tuwing gusto kong pumunta dito, make sure I'll them him.
Pero ano ang ginawa ko? Sinuway ko siya. Because maybe with that, my heart will learn, at hahayaang lumipas nalang ang nararamdaman nito para sakanya.
Dahil kung patuloy akong lalapit sakanya, mas lalo lang lalago itong nararamdaman ko para sakanya.
Pangalawa, dahil sa ginawa kong paghalik sakanya. Pinagbigyan ko lang ang sarili ko. Pinagbigyan ko lang ang puso ko.
Nag-iwas ako ng tingin sakanya. Tiningnan ko na ata ang lahat ng nandito maliban sa mga mata niya. Ramdam kong titig na titig siya sa akin. Hindi niya parin ako binibitawan kahit na nagbibigay na ako ng rason para alisin na niya ang pagkakakapit sa akin.
"Is that your way of saying sorry huh?" nagulat ako nang magsalita siya. Akala ko mananatili nalang siyang tahimik.
Doon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob na tingnan siya pabalik. His intense stare is making me feel so many things. It's making my heart pound faster. Hindi ako sumagot.
No, it is not my way of saying sorry... sa'yo lang ata ako magsosorry ng ganito.
Saglit na naging tahimik ang paligid hanggang sa nagsalita siyang muli.
"I'm afraid I'll let you commit mistakes all the time." he said huskily.
Nagugulohan ko siyang tiningnan. Bumuka ang bibig ko para magtanong kung anong ibig niyang sabihin doon pero naunahan niya ako.
He grabbed my jaw using only his one hand and then he pressed his lips back to mine. Nagulat ako sa ginawa niya. Ngunit ng tumagal, unti-unti akong napapangiti.
No... I was wrong. Maybe he feels the same.
I started kissing him back. Hindi ko akalain na sa pamamagitan nito, makakaramdama ako ng labis na kasiyahan. He gave me happiness even though I know this won't last.
