Chapter Twenty-Four

36.4K 967 76
                                    

Song: Let It All Go- Birdy & Rhodes

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Song: Let It All Go- Birdy & Rhodes

Clueless

His raging voice scared the hell out of me.

Paano niya nalaman? Who told him? Was it from the soldiers who saw me that morning?

Oh my god! It makes sense now.

It makes sense why Jaxon threw me out of his room. Kung tatagal pa kasi, mas maraming makakakita sa akin.

Kaunting sundalo palang ang nandoon but look what happened! Dumating agad ang balita kay Daddy! Paano pa kaya kung late na akong lumabas noon? Edi hindi na umabot ng ilang araw bago niya malaman 'yung nangyari.

"Who told-"

"Was it true, Margaux?!" Halata sa boses niya ang galit. Nagpalinga linga ako. Iniisip kung anong pwedeng irason.

"We just talked." I reasoned out. Sobrang kinakabahan ako sa maaari niyang isagot. My dad isn't the kind of person who backs out easily during an argument.

"Talked?! You think I will believe that? Umagang-umaga, Margaux, nandoon ka! Anong kailangan niyong pag-usapan at kailangan napakaaga ha?"

Gosh. This is going to be really hard.

"It's... It's..." Hindi ko matapos ang sabihin ko dahil hindi ko alam ang irarason. I'm so lost for words!

"It's what, huh?"

"I wanted to start early at work-"

"Oh bullshit!" Halata na sa boses niya ang pagiging galit. "Sa tingin mo tanga ako ha? Sa tingin mo nagsisinungaling mga nakakita sa'yo? Nakita ko, Margaux! Because they sent me a photo of you!"

What?! How did they? Oh my god!

"Did something happened between you two?" He sounded like he's stopping himself. Huminahon man, alam mong galit siya.

"Dad..."

"Just fucking answer my question, Mari Gauxiena!" He shouted on the other line. My lips started to tremble.

I am so scared right now. Ilang linggo nalang at babalik na kami sa Pilipinas and look how they will welcome me!

I will be welcomed by my father's handful of words. I will be welcomed by his words that it is enough to hurt me again!

"I'm... I'm sorry, Dad..." I heard him sighed.

I did not admit it and I also did not deny it. I said sorry dahil sa tingin ko 'yun ang dapat kong gawin.

It's wrong. What we did is wrong at ako ang may kasalanan noon. Ako ang dapat malagot. I'm the one who initiated.

Tumingala ako para pigilan lumabas ang luha ko.

"I'm glad you did not lie to me. Although you did not confirm or deny it. Dahil sa oras na magsinungaling ka sa akin... Hindi mo alam ang kaya kong gawin."

Until the End of Time (Donovan Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon