Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bay Clarkson karşınızda)
Hayatım boyunca yapmadığım bir şeydi bu. Eric'e yalan söylemek her ne kadar hoşuma gitmese de, Tanerle konuşmamı da olumlu karşılamayacağını biliyordum. Yıllar sonra oğluyla karşıma çıkması yetmiyormuş gibi, oğlu kızıma aşık olmuştu. Küçük gösterişten uzak kafenin kapısı açıldığında içeriye Taner girmişti. Şemsiyesini kapatıp, girişte ki şemsiyeliğe koydu. Gözleri kafeyi tararken, elimi kaldırıp, nerede olduğumu belli ettim. Yüzünde ki duyguları es geçip, yanıma gelişini izledim. Ayağa kalktığımda elimi uzatıp "Hoşgeldin" dedim.
"Teşekkür ederim" deyip oturmam için eliyle sandalyemi işaret etti. Sandalyeme oturup, önümde ki sıcak kahveden bir yudum aldım.
"Neden buradayız Ece?"
"Kalabalıktan ve gazetecilerden uzak bir yer. Eric buraya geldiğimi bilmiyor" deyip kahvemden tekrar bir yudum aldım.
"Onunla konuşmaya çalışıyorum fakat sürekli beni red ediyor." Garsonun gelmesiyle sustuk. Taner bir kahve sipariş etmişti. Yerimde gergince kıpırdandım.
"Bak yıllar sonra karşımıza çıkıyorsun. Oğlun kızıma aşık oluyor ve ben bundan hiç haz etmiyorum. Umarım bu bir intikam değildir. Her ne kadar Eric'i teskin etmeye çalışsam da o da bu durumdan nefret ediyor."
"Ece, geçmişte olanlar için gerçekten üzgünüm. Gençtim ve duygularımın hislerine yenik düşmüştüm." Garsonun tekrar gelmesiyle Taner'in konuşması yarı da kalmıştı. Garson kahveyi masanın üzerine bırakıp, uzaklaşırken "Özür dilerim. Gerçekten yaptığım kötü bir şeydi ve çok pişmanım" diye sözlerine devam etti.
Taner'in pişman olduğunu görebiliyordum. Bana asla yalan söylemezdi. Söyleyemezdi. Bunu bir tek ben anlardım.
"Kızım için endişeleniyorum. Eric'te bizim ailemiz için endişeleniyor." Diye konuştum.
"Bunu anlayabiliyorum. Onca şeyden Sonra bana güvenmemesi gayet normal." Dedi. Taner o kadar çok değişmişti ki beni şaşırtıyordu.
