Chapter 9

17.4K 241 3
                                    

"Few minutes before the wedding? I guess pwede ka pa namang umatras." Benjie told me. Umiling iling ako sa sinabi niyang iyon. Yeah, I still have few minutes before the wedding, tama siya, may oras pa para umatras ako sa kasal na ito, but I think that would be so gay. Hindi totoong lalaki ang tumatakas sa responsibilidad niya. Hindi totoong lalaki ang tatakbo palayo sa simbahan at iiwan ang bride niya sa harap ng maraming tao. Maybe, I had and I still have the chance to run away, but I don't want to do that. Yes, Naisip kong umatras simula pa lang. Pero masyadong maraming bagay at tao ang maaapektuhan. Maybe it's a sin to marry and exchange a vow with someone you doesn't love but it's also a sin to run away from your resposibilities, at sabi nga ng isang philosopher, "Between two evil, choose the lesser one" that's why I'm choosing to marry her, at least I didn't left her alone, she's my responsibility-since that night.

Pagkatingin ko sa screen ng phone ko, log out na si Benjie and he left a message.

Benjamin Chua: Bro. Lumilipad na naman yang isip mo. Wala ka ring kwenta kausap minsan eh noh. Sige bro gotta go, need to do something.

I just locked my phone, I didn't bother to reply. Wala rin siyang kwenta kausap.

---

"You're gorgeous ija" hindi ko alam kung ilang beses na ko pinuri ni Mama- yeah she told me to call her mama, since yun din ang tawag sa kanya ni Miggy.

"Thanks ma" binigyan ko siya ng tipid na ngiti. Matipid na ngiti, I'm happy rigth now, pero yung saya ko may halong lungkot at kaba. I don't know what to feel.

"Ija, I need to go na ha, wear your smile ija" nagbeso pa si mama sakin bago siya lumabas ng kwarto.

I'm now alone. Kanina pa din kasi lumabas yung make up artist at yung photographer, request na din ni mama, baka daw ma stress ako masyado. Mas mabuti na din tong magisa lang muna ako.

Kinakabahan at natatakot ako, what if Miggy run away, paano kung pagkababa ko ng sasakyan mamaya, wala pa rin pala si Miggy, hanggang sa di na siya dumating. What if pagkadating ko sa altar mamaya or habang nageexchange of vows kami bigla niyang maisipang tumakbo palabas ng simbahan at iwan akong nagiisa sa altar sa harap ng maraming tao.

Nakakahiya.

"Come in" sabi ko, cause I heard someone knocked.

Si daddy pala. "Ija, are you ready?"  I smiled and nodded in response, feeling ko kasi kapag nagsalita ako maiiyak ako, nakakaiyak kasi yung tone ng pananalita ni daddy.

"Come on, it's time" I smiled and took my father's hand. He guided me, palabas ng hotel room, everyone who's going to attend the wedding stayed here on Montenegro's Hotel, sagot kasi nila Miggy lahat, iyon ang kagustuhan ni Mama, everything was provided, the gowns and even the make up artist for all the guests at bukod dun the church is just minutes away from the hotel, so it's more convenient for everyone.  Enggrande ang kasal na ito, may ilan ding media men. Why? Both of our families are well known in the business industry, I'm also known as a theater actress, I just act because that's my passion, and I don't consider theater acting as a job, it's a passion. Parang ito lang, itong kasal na to, itong pagpapakasal ko kay Miggy. It's a product of my passionate love for Miggy. Gosh, bakit parang lalo ko siyang minamahal.

I didn't noticed na nasa simbahan na kami the whole ride was so quiet, I don't know kung bakit hindi nagsasalita si daddy. Does he feel the same? Iyong saya, kaba at takot bang nararamdaman ko nararamdaman din niya ngayon?

Bumaba na si daddy ng sasakyan, and offered his hand to me. Hindi ko kaagad iyon tinanggap, dahil mas kinabahan ako nang makita ko kung gaano karaming tao ang dadalo ng kasal namin, what if Miggy run away during the wedding ceremony edi ganyan karaming tao ang makakawitness ng kahihiyan ko.

Yumuko ng kaunti si daddy para silipin ako he smiled at me. Kahit papaano pinapagaan ni daddy ang loob ko. I'm so lucky to have him.

I took his hand at lumabas na ako ng sasakyan, everyone was so excited, halata iyon sa mga mukha nila, they even screamed something refering to me.

"The bride is here"

"She's gorgeous"

"Oh my gosh"

Yung ibang sinasabi nila, hindi ko na maintindihan dahil sa dami nilang nagsasalita, mayamaya lang ay pumalakpak yung wedding organizer namin na bakla, at inutusan na ang lahat na umayos.

Lahat ng maglalakad sa aisle ay nakapila na, malapit nang magsimula ang kasal ko, ang kasal namin ni Miguel- malapit na akong maging Guillianne Andres-Montenegro.

Natapos ang lahat ng abay sa paglalakad. Then the special song-theme song nila mommy at daddy- was started to sing by the live singers.

I started to walk down the aisle, ako lang magisa, lahat ng mata nakatingin sa akin. Mabagal at maingat ang paglalalad ko,  dahil natatakot akong magkamali kahit na kaunti.

As I reached the middle of the aisle, my father offered his hand to me, I saw his eyes get teary. And so mine gets teary also. I took his hand and continued  the march.

Habang papalapit kami ng papalapit sa altar, papalapit din ako  ng papalapit kay Miggy, at papalapit din ng papalapit ang agwat ng bawat tibok ng puso ko. I feel more nervous right now, ganto pala ang pakiramdam ng ikakasal. Unexplainable.

Namalayan ko na lang na nag hand shake na si Daddy at Miggy.

"Take care of my princess, tandaan mo she has a father" di ko masyadong maintindihan yung sinabi ni dad. Ewan ko kung bakit, dahil na din siguro sa itsura ng kaharap ko ngayon.

Si Miggy.

He's so handsome with his white suite. He's not manly he's godly, kahit na hindi siya nakangiti ang gwapo niya. It just made him look fiercer. Hotter.

-

-

-

--------

Meet our bride ^^

Montenegro Brothers Series 1 - MIGUELWhere stories live. Discover now