Chapter 18

16.9K 307 4
                                    

PALIKE PO NITONG PAGE.. THANK YOU!
https://m.facebook.com/profile.php?id=1453078101595995

-----

"Guillianne, please don't leave me" He's kneeling infront of me and I saw his eyes full of tears.

"No. I had enough." Sabi ko and I was about to walk away but he hold my hand and showered it with little kisses.

I pulled my hand from him and ran.

I can hear him calling my name, but I didn't bother to look back.

It's not that I hate him it's just that I hate what he has done to me.

I ran to Travis' unit and tried to locked the door, but I failed.

He pushed me inside and as we both enter the unit, he locked the door.

I was there sitting on the couch cause I felt my knees gone weak.

He leaned towards me and I felt his hand touched my face, that was a touch full of love and care. He traced my brows down to the bridge of my nose. He make circles around my lips until he put his pointing finger unto it.

"Please don't leave baby" baby? Why did he called me baby?

"There's no way to back out Miggy. My decision is final"

"Okay baby" He flashed his sweetest smile. But eventually it became bitter. His smile is creeping me out.

He held my cheeks hard, a sudden flashback came into my mind. That night. It was the same. The feelings are all the same. He's starting to hurt me again.

I tried to escape from his hand but he was so strong. I felt his nails digging my cheeks. Wait why is his nails are so long? I felt blood started to flow from my cheeks, this is so painful. I felt his other hand held my neck and squeeze it.

"Mi-Miguel I can't breath" I said but he didn't bother to listen he just continue digging my cheeks and my neck with his nails.

I cried loudly, but I hear nothing from me. All I can hear is his laughter. His creepy laughter. It's getting louder and louder.

I was shocked when the whole unit was filled with so many people, they are all laughing at me. I saw someone captured a picture. Fck. Some are even capturing videos.

They laugh and laugh and laugh....

"Nightmare again?" Travis asked. Hawak niya yung kamay ko gamit ang isa niyang kamay and he's not looking at me dahil nagdadrive siya.

"Di na ko tinigilan ng bangungot na yun" That dream was hunting me every time I sleep. Pawis na pawis ako kahit malakas ang aircon sa kotse ni Travis.

"Matitigil din yan" Sabi niya ng saktong nagkulay red ang traffic light. He looked at me at pinisil ang kamay ko.

I felt better and so I smiled in return. After that nagfocus na ulit siya sa daan dahil nag green na ang traffic light.

After a while nasa Villamor Airbase na kami. Hindi ako nagbook ng regular flight at hindi din ako sasakay sa plane ng mga sundalo, sadyang dito lang ako sasakay sa private plane na pagaari ng friend ni Travis na isa ring kilala at maimpluwensyang tao. Sabi ko nga ayaw kong kumalat ito. Kaya ito ang naging plano. I'll ride a private plane of someone I do not know para hindi ako madaling hanapin, kung sakaling hanapin man ako ni Miguel. Asa naman ako na hanapin ako ni Miguel.

"Ija" Ewan ko pero para akong bata na tumakbo papalapit sa daddy ko nang marinig ko yung boses niya, I hugged him tight. "Daddy. I'm going to miss you"

"Me too, Ija" He said nung humiwalay kami sa pagkakayakap.

"Daddy sabi ko walang iyakan diba?" Pagbibiro ko ng nakita kong maluhaluha si daddy. He just nodded.

"Excuse me tito, pero kailangan na po ni Guillianne umalis" Singit ni Travis sa usapan namin.

"So ija. Mauna na ko ah, I don't wanna see you leaving" He smiled pagkasabi niya nun. And then he waved his goodbye.

Ayaw ni daddy ng mahabang paalaman kasi magiiyakan na naman kami. Actually the day after nung dumating ako kila Travis tinawagan ko kaagad si dad and he came over at ayun nagsimula na ang pagpapaalam dahil sinabi ko na din sa kanya agad ang plano ko and tulad ng dati, suportado niya ang kahit anong desisyon ko. I really love my dad.

My tears fell ng nawala na sa paningin ko ang sasakyan ni daddy. I will be gone for a long time. Mamimiss ko siya sobra.

I felt Travis' thumb wiping my tears. I hold his hand "Ginagawa mong tissue ang sarili mo Travis"

I heard him chuckled.

"Okay lang, basta wag mo akong sisingahan ah" Natawa naman ako sa sinabi niyang yun.

"Paano ba yan" I paused dahil parang naiiyak na naman ako.

"I'll be miles away Travis. I will miss you. Thank you for everything. For being a friend. Thank you sa pagtatanan sa akin for three days" Natawa kami pareha sa sinabi kong yun.

"Pwede naman kita itanan habang buhay, basta ba pumayag kang maging Marquez." Hinampas ko siya sa braso.

"Marquez na ako" I said between my laughters.

"Peke yun eh."

"Tumigil ka nga" Natawa naman ako lalo at ganun din naman siya.

"Seryoso sabihin mo sakin pag gusto mo nang totohanin yang pagiging Marquez mo, magteteleport ako papuntang London para sayo"

I hugged him "Thank you Travis kasi lagi kang nandyan. Stay the same ah. I love you friend"

"Ikaw lang naman ang laging umaalis at nangiiwan, pero wag ka mag alala kahit saan ka pumunta pag naisipan mong bumalik dito, siguradong nandito pa din ako. I love you too" Siya ang bumitaw sa pagkakayakap namin, and he kissed me on the forehead. Napakabuting kaibigan ni Travis.

"Sige na. Masyadong mahabang paalaman na ito" Sabi ko.

"I love you Guillianne."

"Teka nga kanina pa yang I love you na yan ah. Wait are you confessing?"

He give out a heavy sigh "Isn't it obvious? Ang manhid mo talaga" sabi niya sabay pindot ng ilong ko.

"I love you too Travis. Let's be friends forever, okay?" I tiptoed to kiss him on his cheek. Travis is a good friend. Ayaw kong masira yun at isa pa ayaw ko siyang umasa. Hindi naman ako manhid eh, ramdam ko yun pero ayaw ko lang pagtuunan ng pansin kasi baka isipin niya na ineentertain ko yung feelings niya. At isa pa may nag may ari na ng puso ko.

"Pwede isa pa?" Natawa naman ako sa inasal niya, turoturo niya yung kabila niyang pisngi. Eto ang gusto ko kay Travis ang gaan ng buhay pag kasama ko siya. Wala masyadong drama. Halos puro tawa.

I smiled and I tiptoed again para sapukin siya. "Adik sige bye na" Tinalikuran ko na siya.

"Take care Guillianne" Sabi niya, bumalik ako sa kanya at nilahad ko ang kamay ko.

"It's Lianne Marquez, mister" Natawa siya pero nakipagshake hands pa din siya.

I am now Lianne Marquez. I will be a new version of my self.

Montenegro Brothers Series 1 - MIGUELWhere stories live. Discover now