Montenegro Brothers Series 1 - MIGUEL

Chapter 19

Hi! Try niyo yung "DEFINITELY CLUELESS" by: Chalzky

http://www.wattpad.com/story/17517111-definitely-clueless-

or click the external link. THANKS!

-----------

"Good morning London" I whispered to my self as I open the window of my apartment.

Nagrerent lang ako dito, dahil wala rin naman kaming property dito. I hugged my body nang maramdaman kong umihip yung hangin, 11 am na pero sadyang malamig yung hangin dito sa London. Mas maganda ang gising ko ngayon compare nung mga nakaraang araw, di na ako nagkakaroon ng nightmares mukhang nakakatulong ang London sa akin.

I decided to take a warm shower and I blow dry my hair para di ako sipunin.

Namili ako ng maisusuot and I ended up wearing a simple long sleeves blouse and a black skinny jeans, nagsuot din ako ng coat na hanggang tuhod. I also picked a cute hat that will match my style. Aba hindi ako magpapahuli sa mga naggagandahang hats ng mga taga rito. I wear an ankle cut boots na bumagay sa coat ko.

"I'm ready to conquer you, London" I said to my reflection sa vanity mirror. I really like my look. No. I actually love it. I put some lipstick on to complete my style at para din hindi ako mamutla.

I picked up my shoulder bag and get out of my apartment.

Nilalock kong mabuti ang pinto ng apartment ko nang may nakita akong babae sa halos katapat na pinto ng apartment ko.

"Hi, new here?" I looked at her, isa siyang maliit na babae na may light brown hair, but I guess magka age lang kami. May mga dala siyang paper bags na puno ng mga prutas, mukhang kakagaling lang niya sa market. Gusto ko din mamili ng madaming prutas. Parang nagkecrave ako.

"Yeah" and I flashes a smile. Medyo nahihiya ako.

"Want some?" Tanong niya pouting her lips para maituro yung mga dala niyang prutas.

"No thanks. I need to go. Bye" Magalang kong sagot. Mukha ba akong natakam sa mga dala niyang prutas? Grabe nakakahiya.

"Sige bahala ka" Napalingon ako sa kanya dahil sa sinabi niyang yun. Wait? Nagtatagalog siya?

"Pinoy ka?" Taka kong tanong sa kanya.

Natawa naman siya. "So pinoy tayong dalawa?" Balik na tanong niya. Ang swerte ko naman at may nakilala agad akong pinoy dito. Pero medyo nakakatawa yung pagtatagalog niya may halo na kasing European accent. Kaya medyo weird sa pandinig.

"Half pinoy ka?" tanong ko sa kanya. Wala kasi sa itsura niya na Pinoy siya.

"No. Purong Pinoy ako."

"Really? Mukha kang European." Amaze kong sabi sa kanya. Totoo kasing muka na siyang European. Every part of her, nangangamoy Europe.

"I'll take that as a compliment. Siguro ganto talaga ang nagagawa ng European air." Natawa ako sa sinabi niyang yun. Ang cute niya. "Five years na akong nandito, kaya siguro mukha na kong European, pero sa liit kong to, napagkamalan mo pa akong European? Seryoso ka?" Natatawang sabi niya. Tumango na lang ako parang nahihiya ako. Ang tagal na din pala niya dito. "Abegail nga pala. You can call me Abby or Gail, bahala ka na." Pagpapatuloy niya.

"Guil-" Muntik na ako dun. I composed my self bago ulit nagsalita. "I'm Lianne. Lianne Marquez." At nginitian ko siya. "So, Aalis na ako ah" Pagpapaalam ko. Nagmuka akong kriminal na muntik nang umamin sa kasalanan.

"Sige bye. Ingat. Enjoy London" Ngumiti na naman siya. Ang friendly naman niya. I waved my goodbye at dumerecho na sa elevator.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng building ng apartment, the London air touches my face. Ibang iba to sa Pinas. Pero siyempre It's more fun in the Philippines and there's no place like home.