I Found a Man

Kabanata 23

"Ma'am, you have a meeting with the client in fifteen minutes." Pagpapa-alala sa akin ng secretary ko. I nodded my head and said my thanks.

It's been six years since I left the Philippines at sumama kay Dad dito sa UK. I studied agricultural business. Yun naman talaga ang gusto ko pero nag-aral ako noon ng nursing dahil sa yun ang mas mag-aangat sa amin sa kahirapan.

I built my own greenhouse and so far, it's been doing good. Dad once told me na namana ko ang green thumb ko sa mommy ko.

Dad owns the Dawson Enterprises. He invests in different kinds of companies, meron din siya sa Pilipinas. Hindi ko na nga ma-intindihan kung bakit siya nag-iinvest sa sobrang daming business. He also said that Keith and I will be the one to take over it when he's gone, and I don't want that to happen. Hindi dahil ayaw kong mag-manage ng business, kundi dahil alam ko ang pakiramdam ng iniwan, ayaw ko nang maulit pa yon.

I closed my laptop and went inside the meeting room. Hiwalay ang office at ang meeting room ko dahil pakiramdam ko ma-iinvade ang privacy ko kapag may ibang mga tao na nakakapasok doon. It is my shell, my comfort zone.

Nakatalikod sa akin ang taong ka-meeting ko. But somehow, he's back looks somewhat familiar. Naglakad na ako paharap sa kanya. Tumayo siya ng mapansin ang presensya ko. We both looked shocked when we saw each other.

"Krisandra." He said. I looked at Mr. Wright. Medyo tumanda ang itsura niya, but his handsomeness is still there. I wonder how was—I shook my head and stopped myself before I go there.

"Long time no see Dr. Wright." I smiled and offered him my hand. He took it pero hindi parin maalis ang pagkabigla sa itsura niya.

"I didn't expect to see you." Tumango ako.

"Well I didn't expect to see you either Dr. Fidel. Have a seat." Naupo kami pareho ng magkaharap pero nararamdaman ko parin ang tingin niya sa akin.

"I hope you don't mind me asking, but how did you.." Hindi niya natapos ang sasabihin niya ng tignan ko siya. Nakataas ang isang kilay ko sa kanya. Hindi ko nakakalimutan ang huli naming pagkikita, yun ay nang tignan niya ako na nakatayo ako sa labas ng kwarto nila habang pinag-uusapan nila ang tungkol sa amin ni—Stop. Stop thinking about it.

"I thought you came here for business?" Napayuko naman siya. Napahinga ako ng malalim. "Shall we start?"

Iniabot ko sa kanya ang portfolio ko. Pero umiling siya.

"Sa tingin ko ay hindi na ito kailangan. I'm not saying that I don't trust your work Krisandra. My friends told me that this is the best place for this kind of job, but you see, I just don't think that you're the right person." Napataas ang isang kilay ko.

"And why is that?" Malamig na sabi ko.

"You have a past with my son—" Itinaas ko ang isang kamay ko upang patigilin siya.

"I'm sorry sir but I want you to know that I don't mix personal issues with my work. At gusto kong malaman niyo na wala na akong pakealam sa anak niyo." Halatang natigilan siya sa sinabi. "If you're not interested with working with me then I think you should go."

"I'm sorry. Kung ganon, I want you to design the garden of my new hospital in the Philippines." Deretsong sabi nito.

"I think that's a big step to La Purisima Hardin. My team and I aren't ready to expand internationally." It's true. May mga branch ako sa iba't-ibang lugar pero dito ang main at puro mga flower shops lang ang nandoon. Wala akong branch sa Pilipinas.