Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 10

Ξύπνησα με το κεφάλι μου σε κάτι σκληρό αλλά ταυτόχρονα ζεστό και απλά έμεινα εκεί και συνέχισα να το αγκαλιάζω μήπως με ξαναπάρει ο ύπνος. Αλλά τότε άκουσα τον ήχο μιας φωτογραφίας και ενα φλας πέρασε από τις βλεφαρίδες μου κάνοντάς με να ανοίξω σιγά σιγά τα μάτια μου. Πριν τα ανοίξω καλά άκουσα χαμηλά γέλια και κάτι με τράβηξε από τη μέση πιο κοντά στην ζεστή.

Τώρα αυτό δεν είναι φυσιολογικό. 

Άνοιξα τα μάτια μου καλά και είδα τα αγόρια να μου χαμογελάνε και τους χαμογέλασα και εγώ νυσταγμένα. Μόλις γύρισα όμως από την άλλη έπεσα πάνω σε ένα στήθος. Αλλά τι στήθος. Με κοιλιακούς και πάνω από όλα ΓΥΜΝΟ. Κοίταξα προς τα πάνω και μόλις είδα ποιος είναι ο κάτοχός του έβγαλα μια κραυγή και έπεσα από τον καναπέ με τον Χρήστο από πάνω μου καθώς είχε το χέρι του τυλιγμένο γύρω από την μέση μου.

Πέσαμε και οι δυο στο πάτωμα και εγώ έβγαλα ενα βογγητό από τον πόνο γιατί όχι μόνο χτύπησα το κεφάλι μου στο πάτωμα αλλά είχα και τον Χρήστο από πάνω μου και τους άλλους τους βλάκες να έχουν πεθάνει στα γέλια με την όλη κατάσταση.

"Μην το κάνεις αυτό " ψιθύρισε ο Χρήστος και με κοίταξε στα μάτια με μια ένταση που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.

"Ποιο;" τον ρώτησα και εγώ αλλά χαμηλόφωνα γιατί εκτός από το γεγονός ότι δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου απόσταση μεταξύ μας είχε και όλο το βάρος του πάνω μου.

Λογικά από την φωνή μου θα κατάλαβε ότι με πιέζει και σήκωσε το βάρος του στα χέρια του αλλά δεν έκανε καμία κίνηση να μεγαλώσει την απόσταση μεταξύ μας.

"Το βογγητό μην το κάνεις. Δεν είναι πολύ εύκολο να το ακούω ξέρεις" είπε και συνέχισε να με κοιτάει.

"Το ξέρεις ό-ότι έπεσα σ-στο πάτωμα έτσι;  Τ-τι περιμένεις να κ-κάνω" του είπα αλλά τραυλίζοντας γιατί αυτή η απόσταση δεν με διευκόλυνε ιδιαίτερα.

"Ναι αλλά.....απλά μην το ξανακάνεις. Γιατί τότε δεν θα.." δεν ολοκλήρωσε την φράση του και καθάρισε τον λαιμό του.

Τότε κατάλαβα ότι βρισκόμαστε ακόμα στην ίδια θέση και δεν ακουγόταν τίποτα άλλο.

Όχι όχι όχι όχι....ποιος θα με σώσει τώρα;

Έκλεισα τα μάτια μου για μια στιγμή και μόλις τα ξανά άνοιξα είχα τον Χρήστο να με κοιτάει ακόμα πιο έντονα αλλά εγώ απέφυγα το βλέμμα του και κοίταξα πάνω από τον ώμο του σηκώνοντας λίγο το κεφάλι μου. Τα αγόρια ήταν εκεί με ποπ-κορν και μας κοιτούσαν με ορθάνοιχτα ματιά αλλά μόλις γύρισα να κοιτάξω πάλι τον Χρήστο ξέρω ότι έκανα ένα τεράστιο λάθος γιατί οι μύτες μας πλέον ακουμπούσαν και ένιωθα την ανάσα του στα χείλη μου. Τον ένιωσα να παίρνει μια κόφτη ανάσα και τότε και οι δύο συνήλθαμε από την κατάσταση και εκείνος αμέσως έφυγε από πάνω μου και  μπόρεσα να σηκωθώ.