Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 30

Άρπαξα το πρόσωπο του Παναγιώτη και τον φίλησα.

Εκείνος αμέσως με έπιασε από την μέση και με έφερε πιο κοντά του φιλώντας με πίσω.

Αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ γιατί σε δευτερόλεπτα ο Χρήστος μας είχε χωρίσει και είχε δώσει στον Παναγιώτη ήδη μια μπουνιά στο πρόσωπο.

Εγώ τον τραβηξα πάνω από τον Παναγιώτη και αμέσως πήγα να δω πως είναι.

Ο Χρήστος όμως με πρόλαβε και τον ξαναπλησιασε λέγοντας του " Μην την ξαναγγιξεις. Δεν μου αρέσει να μοιράζομαι ότι είναι δικό μου" είπε μετά από τα δόντια του και μας άφησε όλους άναυδους.

Τι είπε τώρα το άτομο!

Εκείνος μας κοίταξε αλλά το βλέμμα του έκαιγε το δικό μου και με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε προς το αυτοκίνητο του.

Ακούσαμε από πίσω τα αγόρια να φωναζoυν τα ονόματά μας αλλά ο Χρήστος δεν τους έδινε σημασία.

Με έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο και αφού μπήκε και αυτός βγήκαμε στο δρόμο.

"Χρήστο..." ξεκίνησα να λέω

"Όχι τώρα Ρια. Όχι τωρα" είπε και κοίταξε έντονα τον δρόμο.
-----------------

Μετά από είκοσι λεπτά περίπου φτάσαμε σε έναν άδειο δρόμο και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο.

Ο Χρήστος τύλιξε το χέρι του με το δικο μου και με τράβηξε προς το ένα απομονωμένο μέρος γεμάτο φυτά.

"Χρήστο που πηγαίνουμε;" τον ρώτησα λίγο ανήσυχα.

"Κάπου ήρεμα. Το μέρος το ανακάλυψα μια μέρα με τα παιδιά όταν πηγαίναμε βόλτα με τις μηχανες. Θα σου αρεσει" είπε και με κοίταξε με ένα αχνό χαμόγελο.

Εγώ απλά ανταπέδωσα το χαμόγελο και τον ακολούθησα. Περπατήσαμε για λίγο ακόμα και αυτό που είδα μπροστά μου δεν μπορώ να το περιγράψω.

Ένα μεγάλο δέντρο ήταν στη μέση του  χωραφιού και πάνω του ένα δεντροσπιτο. Εγώ αμέσως κοίταξα τον Χρήστο και εκείνος μου χαμογελασε γλυκά.

"Ουάου είναι πάρα πολύ ωραία εδώ" είπα και κοίταξα άλλη μια φορά το μέρος.

"Σ' αρεσει; Εγώ με τα παιδιά το φτιάξαμε" είπε και με κοίταξε περιμένοντας την απάντηση μου.

Εγώ γέλασα από την γλυκιά έκφραση του προσώπου του και κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου κάνοντας τον να χαμογελάσει ακόμα πιο πολυ.

Προχωρήσαμε χέρι χέρι προς το δεντροσπιτο και αφού με βοήθησε να ανέβω, ανέβηκε και εκείνος και καθίσαμε κάτω κοιτώντας τον ουρανό.

Μετά από λίγο όμως δεν μπορούσα να κρατηθώ και να μην ρωτήσω τι έγινε στο κλαμπ.

"Χρήστο τι έγινε στο κλαμπ; Τι ήταν όλο αυτο;" είπα και γύρισα να το κοιτάξω.

Εκείνος με κοίταξε και έπειτα με πλησίασε. Χωρίς να το καταλάβω ενωσε τα χείλη μας.

Εγώ αμέσως ανταποκρίθηκα στο φιλί του και τον άφησα να περασει τα χέρια του γύρω μου.

Αλλά αμέσως θυμήθηκα που ηταν πριν τα χείλη του. Απομακρύνθηκα και γύρισα από την άλλη πλευρά.

"Τι εγινε; Ρια μήπως δεν.." πήγε να πει αλλά τον πρόλαβα.

"Σε είδα που φιλουσες την κοπέλα εξω από το κλαμπ" του είπα και γυρισα πάλι προς τα εκείνον

"Ρια όχι όχι λάθος. Δεν την ήξερα καν την κοπέλα δεν την φίλησα και εγώ. Αντίθετα την έσπρωξα. Εγώ δεν θέλω καμια αλλη μόνο εσένα. Μόνο εσένα σκεφτομαι απο την μέρα που σε γνώρισα. Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ για καμία άλλη" είπε και με κοίταξε κατάματα 

Εγώ είχα μείνει να τον κοιτάω.

"Πες μου κατι σε παρακαλώ" με παρακάλεσε.

"Και εμένα μου αρέσεις τόσο πολύ Και Δεν το ειχα καν καταλάβει. Αλλά μου αρέσεις π-" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την φράση μου γιατί εκείνος είχε ενώσει για μια ακόμα φορά τα χείλη μας σε ένα έντονο φιλί όλο συναίσθημα.

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" μου ψιθύρισε όταν απομακρυνθηκαμε.

Εγώ δεν μπορούσα να χαμογελάσω πιο πολυ πλέον.

"Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου" του είπα και τον τράβηξα για ένα ακόμα φιλί.

Ίσως τελικά όλα αυτά να έγιναν για καλό....
~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyyy.....Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο 💘