Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 26

Χρήστος POV

Δυο λέξεις: μεγάλος μαλακας.
Αυτό ήμουν αυτό είμαι και πιθανόν αυτο θα είμαι για την υπόλοιπη ζωή μου.

Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε πριν λίγα λεπτά. Κάθομαι ακόμα στον καναπέ του σαλονιού περιμένοντας να μπεις από την πόρτα και να μου πει ότι έκανε πλάκα.

Αλλά αυτο είναι πέρα από την πλάκα. Αυτός είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι δεν ξέρω αν είναι προσωρινό ή μόνιμο το κενό που άφησε πίσω της όταν έκλεισε αυτή την πόρτα καθώς έφευγε. Χωρίς μεταμέλεια χωρίς να κοιτάξει πίσω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τι έχω κάνει Θεέ μου. Όλα πάνε σκατα.

Τι θα πω τώρα στην μαμά μου και κυριότερα τι θα κάνω με τον Άλεξ αν το μάθει θα τον συνθλίψει.

Μπράβο Χρήστο πάλι το έκανες το θαύμα σου αγόρι μου.

Ανέβηκα ξεφυσωντας τα σκαλιά και πήγα στο δωμάτιό μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και απλά κοίταζα το ταβάνι μέχρι το πρωί.
-----------------------
Έχει περάσει περίπου μια εβδομάδα από τότε που έφυγε και κάνεις δεν έχει ακούσει νέα της. Έβαλα τα αγόρια να της στείλουν μηνύματα αλλά δεν απάντησε σε κανέναν.

Ο Φοίβος είναι κάπως περίεργος αυτές τις μέρες και δεν ξέρω γιατί και εγώ...Εγώ είμαι απλά εγώ..Δεν πολυβγαινω και κάθομαι με τον Άλεξ για να του κάνω παρέα όχι ότι τον βλέπω και πολύ. Είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του και βγαίνει μόνο για να πάει στο σχολείο και καμία φορά για να φάει.

Έρχονται και τα αγόρια από το σπίτι κάθε μέρα μήπως τον πείσουν να πάμε μέχρι το πάρκο αλλά τίποτα. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Με την μαμά τσακωθηκαμε για το θέμα αυτό και πραγματικά την καταλαβαίνω όλοι χαθήκαμε με την Ρια και όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ ήταν μέλος της οικογένειας.

Τώρα έχουμε τον Άλεξ στο σαλόνι και του βάλαμε να δει μια από τις αγαπημένες του ταινίες για να του φτιάξει η διάθεση.

Είμασταν στην μέση της ταινία ςοταν χτύπησε η πόρτα και σηκώθηκα ο Φοίβος να ανοίξει.

Σε κάποιον μίλησε ψιθυριστα όταν άνοιξε την πόρτα και μετά απομακρύνθηκε από μπροστά της εμφανιζοντας την Ρια μπροστά μας.

Τα αγόρια έτρεξαν να την αγκαλιάσουν και να της μιλήσουν ενώ εγώ καθόμουν και την κοιτούσα ούτε και εγώ ξέρω για πόση ώρα.