Έχει περάσει μια εβδομάδα από το τελευταίο μου ξέσπασμα με τον Χρήστο και οι δύο μας δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα μεταξύ μας. Κάθε φορά που προσέχω τον μικρό, εκείνος φροντίζει να λείπει ή είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του. Δεν μπορώ να πω ότι η όλη κατάσταση δεν με έχει επηρεάσει καθόλου γιατί τότε θα έλεγα ψέματα.
Με πειράζει το γεγονός ότι δεν μου έχει ζητήσει συγγνώμη και με κάνει να πιστεύω ότι εννοούσε πραγματικά ότι είπε στο πάρκο.
Το ότι ακόμα σκέφτομαι τις κουβέντες που ανταλλάξαμε εδώ και μια εβδομάδα ασταμάτητα αρχίζει να με ανησυχεί. Εγώ δεν άφηνα και συνεχίζω να μην αφήνω κανέναν να επηρεάσει την άποψη που έχω για τον εαυτό μου, αλλά οι απόψεις και οι λέξεις του Χρήστου αρχίζουν να με κάνουν να με αμφισβητώ.
Τώρα κάθομαι στην κουζίνα και μαγειρεύω βραδινό για τον μικρό καθώς η Λίζα δεν έχει έρθει καθόλου σπίτι σήμερα και ήμουν αναγκασμένη να μείνω εδώ όλη μέρα. Όχι ότι με πειράζει ιδιαίτερα. Τον λατρεύω τον μικρό και τον νιώθω σαν αδερφό μου μετά από τόσο και καιρό. (Βέβαια αγαπάω ακόμα τον αδερφό μου όσο και αν δεν του το λέω αλλά ναι). Και το γεγονός ότι ο αδερφός μου έχει δεθεί πολύ με τον μικρό αλλά και με τον Χρήστο όσες φορές έχει τύχει να έρθει μαζί μου (όσο και αν δεν με ευχαριστεί το τελευταίο ισχύει) με κάνει χαρούμενη γιατί κατάφεραν να ταιριάξουν.
Αφού τελείωσα τα μακαρόνια( ξέρω πολύ δύσκολο αλλά δεν είμαι και η καλύτερη μαγείρισσα), πήγα πάνω να φωνάξω τον μικρό για φαγητό. Αλλά όταν κατέβαινα τις σκάλες μαζί του σκέφτηκα ότι θα ήθελε και ο Χρήστος να φάει κάτι εφόσον δεν έχει βγει καθόλου από το δωμάτιό του.
Έτσι είπα στον Άλεξ να πάει να φάει και ότι του είχα ετοιμάσει το πιάτο του, ανέβηκα πάλι και μόλις έφτασα μπροστά από την πόρτα του Χρήστου διστασα να χτυπήσω. Και όχι απλά γιατί δεν ξέρω αν έκανα το σωστό αλλά και γιατί άκουσα τον ήχο μια κιθάρας να παίζει μέσα στο δωμάτιο και τότε παρατήρησα ότι η πόρτα ήταν ελάχιστα ανοιχτή.
Αφού το σκέφτηκα κάποια δευτερόλεπτα η περιέργειά μου και ο θαυμασμός μου για την κιθάρα με κατέκλυσε και άνοιξα σιγά την πόρτα. Κοιτώντας μέσα είδα τον Χρήστο να κάθεται στο κρεβάτι του και να παίζει κιθάρα επικεντρωμένος στις χορδές της που απαλά έπαιζε.
Καθόμουν και τον κοιτούσα ούτε και εγώ ξέρω πόση ώρα ώσπου γύρισε να κοιτάξει την πόρτα και με είδε με αποτέλεσμα να σταματήσει αμέσως.
ВИ ЧИТАЄТЕ
Babysitting the bad boy's little brother
Підліткова література| Highest Rack #1 in Funny 01.03.2019 | ~ " Εσύ είσαι ο αδερφός του;" τον ρώτησα " Ναι γιατί δεν σου γεμίζω το μάτι;" με κοιτάει χαμογελώντας στραβά " Μπορείς να το πεις και έτσι", του απαντάω με ένα αδιάφορο βλέμμα χωρίς να του δώσω πολύ σημασία...
