Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 27

Αφού ηρέμησαν τα αγόρια είπαμε να κάτσουμε να δούμε καμία ταινία και μιας και είχαμε να τα πούμε πολύ καιρό να μιλήσουμε κιόλας.

Νιώθω κάπως περίεργα που είμαι πάλι εδώ, αν και εχει περασει μόνο μια εβδομάδα μου φάνηκε σαν αιώνας. Κάθε μέρα ξυπνούσα και ετοιμαζόμουν και μετά καταλάβαινα ότι δεν δουλεύω πλέον.

Αλλά η Λίζα με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο ζητώντας μου συγγνώμη για οτιδήποτε ήταν αυτό με ανάγκασε να παραιτηθώ. Το ίδιο γινόταν και με τον Φοίβο

Τον Χρήστο ακόμα δεν τον έχω συγχωρήσει για τις άσχημες υποθεσεις που έκανε για εμένα και παρόλο που μου έλεγε ο Φοίβος ότι αισθανόταν πραγματικά άσχημα για όλο αυτό που έγινε ακόμα δεν μπορώ να τον συγχωρήσω.

Μέσα σε αυτή την εβδομάδα βγήκα δύο φορές με τον Παναγιώτη για καφέ και μου φάνηκε περίεργο που δεν ήταν και τα αγόρια μαζί μας. Αλλά πέρασα πάρα πολύ ωραία μαζί του και είπαμε να βγούμε και σήμερα το βράδυ σε κάποιο κλαμπ ίσως.

Όσο βλέπαμε την ταινία και μιλούσαμε αισθανθηκαα ότι ίσως να έχω αποκτήσει κάτι πάνω από γνωστούς, πάνω από φίλους, ίσως μια δεύτερη οικογένεια. Τα αγόρια μπορεί να κάνουν ότι κάνουν αλλά όπως μου είπε και ο Φοίβος με αισθάνονται πολύ κοντά τους όπως και εγώ άλλωστε.

Μόλις πήγε να μιλήσει ο Φίλιππος για να ρωτήσει κάτι χτύπησε το κινητό μου με μήνυμα. Εγώ του χαμογέλασα απολογητικά καιβκοιταξα το κινητό μου όσο οι υπόλοιποι συνέχισαν να μιλάνε.

Παναγιωτης: Τι κάνεις ομορφη; Ισχύει ακόμα για το βραδυ ;)

Εγώ γέλασα και ξεκίνησα να του γράφω όταν παρατήρησα όταν δεν ακουγόταν τίποτα άλλο εκτός από το κινητό μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα όλα τα αγόρια να έχουν καρφώσει τα βλέμματά τους πάνω μου ο καθένας με διαφορετική έκφραση.

"Ο Παναγιώτης είναι;"ρώτησε ο Φοίβος. Ήξερε ότι είχα βγει με τον Παναγιώτη γιατι με είχε πάρει τηλεφωνο κάποια στιγμή όταν ήμασταν μαζί.

"Ν-" δεν πρόλαβα να μιλήσω

"Ποιος Παναγιώτης;"ρώτησε αμέσως ο Χρήστος και έστρεψε το κεφαλι του προς τον Φοίβο με έντονο βλέμμα.

"Ο Παναγιώτης είναι ο φίλος της Ριας από το πάρκο" είπε ο Φοίβος και με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν καταλάβαινα.

"Ο φλωρος; Και τι θελει; Τι σου γραφει;" είπε και με πλησίασε και με μια απότομη κίνηση μου άρπαξε το κινητό από τα χέρια.

Πριν το καταλάβω όλα τα αγόρια είχαν συγκεντρωθεί γύρω του και κοιτούσαν το κινητό μου και όταν πήγα να το πάρω ο Φίλιππος έβαλε την παλάμη του στο μέτωπο μου και με έσπρωχνε προς τα πίσω.

Εγώ μετά έφυγα κάτω από το χέρι του και άρπαξα αμεσως κινητό μου.

"Ωωω Ρία ραντεβουδάκι ραντεβουδάκι;" είπε ο Γιώργος και μου έκλεισε το μάτι.

Εγώ δεν μίλησα αλλά κοίταξα από την άκρη του ματιού μου τον Χρήστο ο οποίος είχε πλέον καθίσει στον καναπέ και κοιτουσε το πάτωμα. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του για να καταλάβω αν όλα είναι καλά και αυτο με ενοχλούσε πολύ

Ο Φοίβος δεν μίλησα ούτε αυτός αλλά κάθισε στον καναπέ με σταυρωμένα τα χέρια και απλά με κοίταζε.

Οι άλλοι δύο συνέχιζαν να με πειράζουν αλλά όταν κατάλαβαν την ένταση στον αέρα σταμάτησαν και επικράτησε μια σιωπή για κάποια λεπτά πριν μιλήσει ο Χρήστος.

"Δεν θα του απαντησεις; Αρκετή ώρα τον άφησες να περιμενει" είπε και δυνάμωσε την φωνή στην τηλεόραση που μέχρι τώρα δεν είχα καταλάβει ότι συνέχιζε να παίζει χαμηλόφωνα στο σαλόνι.

Ένιωσα ένα περίεργο κύμα συναισθημάτων να με κατακλύζει αλλά τα έδιωξα και άνοιξα το κινητό μου  για να απαντήσω στον Παναγιώτη.

Εγω: Ναι τελικά που θα πάμε;

Δεν πρόλαβα να κλείσω το κινητό και μου έστειλε αμέσως μήνυμα.

Παναγιώτης: Θα δεις απλά ετοιμάσου και θα περάσω να σε πάρω στις 11.

Εγω:Θα τα πούμε τότε

Παναγιώτης: Εννοείται

Σήμερα λοιπόν....Γιατί έχω ένα περίεργο προαίσθημα για σημερα ομως;

~~~~~~~~~~~~
Heyyy guys... Ελπίζω να σας αρέσει. 💞💞