Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 20

Ήμουν στην κουζίνα και προσπαθούσα να φτιάξω στην Ρία σούπα για να φάει (λέξη - κλειδί: προσπαθούσα), όταν άκουσα βήματα από τι σκάλες. Δεν άργησε έπειτα να φανεί και η Ρία στην κουζίνα, ευτυχώς, έχοντας αλλάξει ρούχα καιν από ότι φαίνεται έχοντας κάνει κα μπάνιο αφόυ τα μαλλιά της ήταν ακόμα βρεγμένα. 

"Γεια" της είπα γυρίζοντας πάλι προς την κατσαρόλα με την 'σούπα'. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και τόσο άσχετος με την μαγειρική γιατί η μαμά μου έμαθε κάποια φαγητά για να μαγειρεύω για εμένα και τον Άλεξ όταν εκείνη λείπει. 

"Γεια...τι κάνεις ακόμα εδώ νόμιζα πως έφυγες" είπε και κάθισε σε μια από τις καρέκλες ακουμπώντας τα χέρια της πάνω στο τραπέζι. 

"Ωωω γατούλα θέλεις να με ξεφορτωθείς τόσο γρήγορα;" της είπα και γύρισα να την κοιτάξω κλείνοντας το μάτι της κουζίνας. 

"Ναι και ήλπιζα ότι θα με βγάλεις από την δύσκολη θέση του να σε πετάξω έξω αλλά μάλλον έκανα λάθος" είπα σχεδόν σοβαρά αλλά της ξέφυγε ένα μικρό χαμόγελο οπότε κατάλαβα ότι δεν το εννοούσε ή τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό.  

"Χα χα χα έχεις και χιούμορ..." της είπα ειρωνικά και της έβαλα σε ένα πιάτο λίγη σούπα να φάει αφού δεν είχε φάει τίποτα τόσες ώρες. 

"Ορίστε φάε κάτι να μην είσαι νηστική". Της άφησα το πιάτο μπροστά της και της έδωσα και ένα κουτάλι. 

"Εσύ το έφτιαξες;" με ρώτησε και με κοιτούσα σαν να είδε εξωγήινο. Τόσο απίθανο της φάνεται που μαγειρεύω;

"Ναι γιατί τόση έκπληξη;" την  ρώτησα και εγώ "επειδή είμαι εγώ ή επειδή είμαι αγόρι" συνέχισα και σταύρωσα τα χέρια μου κοιτάζοντάς την με ένα στραβό χαμόγελο απολαμβάνοντας την έκφραση του προσώπου της. 

Αχχχ να μπορούσα να την φιλήσω τώρα.....Ναι Χρηστάρα αγόρι μου και τώρα μαζέψου...

"Όχι δεν είναι για αυτό απλά εγώ δεν ξέρω να βράσω ούτε αυγό" μουρμούρισε κάνοντάς με να γελάσω. 

"Δεν πειράζει" της είπα πλησιάζοντάς την "θα σου μάθω εγώ" της ψιθύρισα στο αυτί και της άφησα ένα απαλό φιλί εκεί μην μπορώντας να σταματήσω τον εαυτό μου. Την ένιωσα να παίρνει μια κοφτή ανάσα και να ανατριχιάζει και γύρισε αμέσως να με κοιτάξει. 

Αλλά μεγάλο λάθος γιατί τα πρόσωπά μας απείχαν χιλιοστά μεταξύ τους και πραγματικά το μόνο πράγμα που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να πλησιάσω λίγο ακόμα και να ενώσω τα χείλη μας. 

Αλλά μόλις πήγα να κάνω την κίνησή μου και επιτέλους να καταφέρω να την φιλήσω και να σταματήσω να την σκέφτομαι- γιατί ας το παραδεχτούμε δεν μου αρέσει πραγματικά η Ρία απλά επειδή μου το παίζει δύσκολη και πείραξε το 'εγώ' μου, με έχει κάνει να την σκέφτομαι συνέχεια και να παρατηρώ κάθε μικρή λεπτομέρεια που την αφορά- χτύπησε το κουδούνι της πόρτας της. 

Αυτό φαίνεται να μας επανέφερε και τους δύο από τις σκέψεις μας γιατί πετάχτηκε αμέσως από την καρέκλα της χτυπώντας το κεφάλι της με το δικό μου κάνοντάς μας να μουγκρίσουμε από τον πόνο και σχεδόν έτρεξε να ανοίξει την πόρτα όσο εγώ καταριόμουν αυτόν που βρίσκεται πίσω από αυτήν. 

Μετά από λίγο άκουσα ομιλίες και μπήκαν στην κουζίνα ο Φοίβος, ο Φίλιππος και ο Γιώργος και όλοι με κοιτούσαν με πονηρά χαμόγελα και η Ρία, την οποία είχε αγκαλιά ο Φοίβος, να κοκκινίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. 

Τι της είπε πάλι; Μόνο εγώ μπορώ να την κάνω να κοκκινίζει κανένας άλλος! Οκκκ αυτό ήταν κάπως κτητικό....

"Τι γίνεται;" ρώτησε ο Φίλιππος χαλαρά ακουμπώντας στον τοίχο δίπλα του. 

"Βράζει και χύνεται μαλάκα" είπα εγώ, ακόμα θυμωμένος που μας διέκοψαν. 

"Ωωωω είναι θυμωμένος ο μικρός μας Χρηστάκης; Γιατί διακόψαμε από κάτι;" είπε και με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα. 

Μπάσταρδε...

"Βασικά ν-" 

" Όχι βέβαια. Τι ακριβώς να  διακόψετε;" ρώτησε η Ρία ρίχνοντάς μου ένα σκληρό βλέμμα. 

"Αααα τέλεια..Λοιπόν Ρία ήρθαμε να σου κάνουμε παρέα. Τι θα κάνουμε σήμερα;" είπε ο Φοίβος και απλώθηκε στον καναπέ του σαλονιού που πήγε να κάτσει. 

Θα περάσουμε πολυυυυυυυ ωραία...ΣΑΡΚΑΣΜΟΣ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ!!!!

---------------------------------------------------------------------------

Heyyyy guysss!! Ξέρω ότι έχω να ανεβάσω πολύ καιρό αλλά θα επανορθώσω....Ορίστε ένα ακόμα κεφάλαιο και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξή σας!! Σας αγαπώ πολύ!! Μέχρι το επόμενο....φιλάκια!!