Babysitting the bad boy's little brother

Κεφάλαιο 12

Είναι μια από αυτές τις άβολες στιγμές που δεν ξέρεις τι να κάνεις και μένεις στο σημείο που στέκεσαι κοκκαλωμένος νομίζοντας πως αν κουνηθείς θα κάνεις κάτι λάθος.

Η μαμά του Χρήστου μπροστά στην πόρτα με τον Χρήστο και εμένα να την κοιτάμε χωρίς να μιλάμε. Δεν είναι  και αυτό που θα ζητούσα αυτή τη στιγμή, ειδικά μετά από όλα όσα έγιναν σήμερα.

Η ατμόσφαιρα ήταν υπερβολικά άβολη και ένιωθα να πνίγομαι ανάμεσα στα βλέμματα που αντάλλαζαν μητέρα και γιος. Ένιωθα σαν να διακόπτω κάτι ανάμεσά τους οπότε έκανα ότι θα έκανε και κάθε λογικός άνθρωπος σε μια τέτοια περίπτωση.

"Ε-Εγώ απλά θα..ναι" και πριν προλάβουν να πουν τίποτα είχα τρέξει ήδη στα σκαλιά που οδηγούσαν στο επάνω όροφο.

Μπήκα στο δωμάτιο του μικρού να δω αν ξύπνησε από τις φωνές αλλά ευτυχώς κοιμόταν ακόμα σαν να μην νοιαζόταν για τον κόσμο γύρω του. Χαμογέλασα στο θέαμα μπροστά μου και αφού βεβαιώθηκα ότι ήταν καλά σκεπασμένος, πήρα μια ανάσα και κατέβηκα σιγά σιγά τα σκαλιά για μια ακόμα φορά.

Μόλις μπήκα στο σαλόνι είδα τον Χρήστο και την Λίζα να μιλάνε αλλά αμέσως μόλις με είδαν σταμάτησαν την κουβέντα τους.

Η Λίζα μου χαμογέλασε και της έδωσα και εγώ ένα χαμόγελο ενώ ο Χρήστος δεν με κοιτούσε στα μάτια.

Η Λίζα σηκώθηκε από τον καναπέ και αφού πήρε από την κουζίνα κάτι χαρτιά και ένα  φάκελο που είχε αφήσει, φαντάζομαι, έφυγε δίνοντας ένα φιλί στον Χρήστο και χαιρετώντας με.

Μετά από το κλείσιμο της πόρτας επικράτησε μια σιωπή και κανένας από τους δύο μας δεν τολμούσε να την χαλάσει. Φαντάζομαι είμαστε και οι δύο χαμένοι στις σκέψεις μας και δεν πιστεύω ότι είναι και ότι καλύτερο να μιλήσουμε για το τι έγινε γιατί θα προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα και σαφώς περισσότερους καβγάδες και δεν έχω καμία όρεξη να ακούσω πάλι τους χαρακτηρισμούς του.

Αλλά εκείνος μάλλον είχε άλλες προθέσεις γιατί αποφάσισε να μιλήσει και όχι απλά.

"Αυτό που έγινε δεν θα το αναφέρεις πουθενά γιατί θα σου κάνω την ζωή δύσκολη. Σε προειδοποιώ και μην νομίζεις ότι τελειώσαμε εδώ." είπε και έκανε να φύγει αλλά τον έπιασα από το μπράτσο και με όλη μου τη δύναμη τον σταμάτησα από το να με προσπεράσει.

"Δεν θα ανέφερα σε κανέναν τι έγινε έτσι και αλλιώς γιατί ούτε εγώ η ίδια δεν θέλω να το θυμάμαι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να με απειλείς. Τις απειλές σου εκεί που σε παίρνουν. Δεν νομίζω να θες επανάληψη από αυτά που προηγήθηκαν και φυσικά δεν θες να σου μαυρίσω κανένα μάτι" του είπα νευριασμένη και κοιτώντας την ώρα αποφάσισα να ξυπνήσω τον μικρό και να τον πάω στο πάρκο να παίξει.