Acı çektiğini gösteren bir sesle konuştu."Ben seni gönlüme yara ol diye sevmedim ki; canıma can, geceme güneş, kışıma yaz ol diye sevdim "
Gözlerindeki acı yüreğimi kavurmaya yetmişti. Ama yaşadıklarım bir türlü peşimi bırakmıyordu. Güvenemiyordum...
Odada adeta kıyametin kopmasıyla hızla içeri girdim. Karşımda gördüğüm manzara pek iç açıcı değildi.
Ne olmuştu da bu hale gelmişti ?
Sabah düzenin hakim olduğu odada şimdi yeller esiyordu. Yer yerinden oynamıştı adeta. Yatarken dağıtacağımı düşündüğüm yastıklar yorganlar yeri boylamıştı. Ben bile uyku alemindeyken bu kadar dağıtmıyordum. Kıyafetler , abajurlar 7.5 şiddetindeki depremi hatırlatıyordu. İlginç olansa bu odayı bu hale getirebilecek tek kişi ortalıkta gözükmüyordu. Neden bu kadar öfkelenmişti ? Alt tarafı film izlemeyelim dedim diye miydi tüm bunlar ?
Beni ilgilendirmezdi öfkesi. Neye sinirlendiyse sinirlendi , ben bu odadan çıkıp çıkamayacağıma bakıyorum ki , çıkabiliyorum.
Yeri boylamış , küçük tepecikler haline gelmiş , eşyaların üstünden teker teker geçip dolabın yanına gittim. Açık olan dolaptan beyaz , sade, yarım tişörtümü altınada haki yeşili şalvar model penye pantolonumu aldım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Annemler düğünden bir gün önce bütün eşyalarımı göndermişlerdi. Beni çabucak postaladıkları gibi. Buraya gelirken getirdiğim tüm eşyalarım artık bu konaktaydı. Her şeyim burada olsa kaç yazar , kalbim başka yerde olduktan sonra. Ayaklarıma beyaz sporlarımı geçirdim. Saçlarımın önünüde üçe ayırıp ördüm , altınıda salık bırakmıştım. Örgü konusunda fazlasıyla yetenekliydim. Esra teyzemden öğrenmiştim. Her Malatyaya gidişimde değişik değişik örerdi saçımı. Bende bir süreden sonra alışmıştım. Acaba biliyorlar mıydı evlendiğimi ? Anneannem , teyzelerim , dayım haberleri var mıydı ? Minik serçelerinin yuvasından zorla uçtuğundan ? Gözlerimin buğulanmaya başlamasıyla düşüncelerime son verdim. İyice sulu göz olmuştum. Anında dolan gözlerim sinirimi bozuyordu.
Sağlam kalan aksesuarlarımdan gold , ucunda daire olan kolyemi taktım. Üstünde ismim yazıyordu. Annem doğum yaptığında almıştı babam. Doğumumda hediyeler alan adam ölüm fermanımı kendi elleriyle imzalamıştı.
Son kez aynadan kendime baktım. Gayet iyi görünüyordum. İçimdeki yangını dışıma yansıtmamıştım. Odadan çıkabilmenin sevinciyle hızlıca kapıyı açtım. Konağın en üst katındaydı odamız. Bizim odamızın solunda iki kapı daha vardı. Uzun koridorun sonundaysa merdivenler. Etrafı inceleye inceleye merdivenleri indim. Henüz karşıma kimse çıkmamıştı. Şom ağızlıydım. Son basamağıda indiğimde karşımda Berfin' i gördüm. Emir beni kaçırdığında bana yemek getirmişti. Pek iyi ayrılmamıştık keza iyi tanıştığımızda söylenemezdi. Elinde siyah çamaşır sepetiyle yukarı çıkmaya hazırlanıyordu. Beni fark etmesiyle yüzünde küçük bir şaşkınlık belirdi. İfadesini yavaş yavaş düzeltti. Berfin' in konuşmayacağını anlayıp merak dolu sesimle ben konuştum.
" Emir nerede ?"
Gözlerini hafif kaçırır gibi olsada bakışları kısa sürede bana geri döndü.
