(Korku hikayeleri)

katil babam🔪

Annemin ölümünden sonra çok yıpranmıştım . Hâla onun ölümüne neden olan şeyi anlamıyordum. Cesedinde sadece bi çizik vardı, tam başı gövdeden ayıran yerde... Doktorlar ölümünü bi türlü çözememişlerdi . ölmesine neden olan hiçbirşey gözükmüyordu. Doktorlar kalbinde herhangi bir sorun var mı dediklerinde ben yok demiştim çünkü annemin herşeyini bilirdim. Ama garip olan şey babamın doktorların o sorusuna gizlemeye çalıştığı bi gülümsemeyle cevap vermesi olmuştu. Bi gün evde otururken babamın o gülümseyisi aklıma gelmişti ve ona dedim ki " baba annemin kalbinde benim bilmediğim bi sorun mu var" demiştim. Bana " bilmem" deyip gülümsedi. O anda içime bi ürperti düşmüştü. Babam neden boyle davranıyordu. Annemle birbirlerini çok seviyorlardı. Ve bu yüzden babam boyle mutlu olmamaliydi. Bu düşünceler içimi parçalarken bi gün babam bana hediye almıştı. Çok güzel bi çanta almıştı. Sanırım modaya uygun almıştı çünkü çanta yuvarlak top şeklinde gibiydi. Babama sarılıp teşekkür ederim derken kulağıma şu sözleri fısıldadı" annen hep yanında bundan sonra , bunu sakın unutma" dedi. Birden bire şüphelerim dahada artmıştı. Ama babama hiç bi şey çaktırmadan odama çıkmıştım . odama girdiğimde annemle benim birlikte cekildigimiz fotoğraf paramparça olmuştu. Çok üzülmüştüm . Sonra bu akşam arkadaşımın yanına gitmeye karar vermiştim. Belki kafam biraz dagilirdi. Giderken yeni çantamı da takıp yürümeye başladım . her yer karanlık ve sessizdi. Sonra sessizligi bozan bi ses geldi kulaklarima. "Kızım, kurtar kendini!" Ses çantadan geliyordu. Çantayı hemen elime aldım ve içini açtım. Olamaz! Bu annemin kafasiydi!!! Ve hâlâ gözleri açık yaşıyordu . ve birden bire geri kaybolmuştu. Zorla yutkunuyordum. Acaba halüsinasyon mı görüyordum. Korkmaya başlamıştım ve bi an önce arkadaşımın evine vardım. Odasına çıktık ve bana neden boyle korkmuş görünüyorsun dedi. Bende herşeyi bir bir anlattım. Babamın çantayı verirken annen her zaman yanında*bundan sonra* deyişi ve odama girdiğimde sanki babamın sözlerinin tersine şeylerin olması ve annemle benim fotoğrafımın ayrılması ve yolda giderken yaşadığım şeyler... Bi an düşündüm ki halüsinasyon olamaz. Babam modadan anlamaz ki yuvarlak çantayı neden alsın? Birden kafama birşey Dank etti sanki. Babam annemi sevmiyordu ve bu yüzden doktorlarin o sorusuna gülmüştü. Annemin tıp tarafından görülmeyen ama psikolojik olarak bi hastalığı vardı. Babamın onu azıcık bile sevmemesi! Ve cesedinde boynunda çizik vardı çünkü kafası oradan kesilmişti ama görünürde kafası kesik değildi. Ve ardından babamın yuvarlak şekilde çanta almasıydı, aslında öyle değildi de bi insanın kafasının girebileceği şeklinde olmasıydı. Ve annem o çantada yaşıyordu artık. Bu yüzden babam bundan sonra annen hep yaninda demişti. Bunları normal bi varlık yapamazdı. Annem bana kurtul demişti ama nasıl kurtulacağımı bilemiyordum . sadece kurtul demişti, kaç kurtul dememişti . demek ki kaçarak kurtulamiyordun. O zaman ne yapmalıyım dedim arkadaşıma. Bana Gülümsedi ve mavi gözlerinin yerini simsiyah şeyler aldı. Ve bana şöyle dedi" kendini ben öldürmeden öldürmeliydin çünkü ben öldürünce sende annen gibi acı çekerek bi başka çantada yasamaya devam ediceksin. " dedi babamın sesiyle... Hikayenin sonunda ne mi oldu? Kız ölmemişti... Sadece bi çantada yerini almıştı...