Kabus

37 4 0
                                    

Beynini delice yiyen bu korkulara son vermeliydi.Birisinden yardım alıp bu tuhaf şeylerden kurtulmaliydı.Peki nasıl olacaktı ,beyninin içindeki sesleri kim nasıl silecekti.Oturdu bir masaya düşünmeye başladı.Ellerindeki kan lekelerine baktı.Yine kimi öldürmüştü.Bu bir insan kanı değildi . Siyahtı içindeki siyah tüycükler ,küçük kurtçuklar ,kim bilir yine kimin kanıydı ,ama bu sefer ki insan değildi .Ne yapıyordu böyle.Yine hangi canlıyı öldürmüştü.Elindeki kani yikadikca tekrar daha fazla kan lekeleri oluyordu.Tekrar yıkadı ve yine aynı kan..
Korkudan ağlamaya başladı.Annesi Wilma oğlunun çığlık seslerine uyandı ve odasına geldi.Oğlu ellerinde bir şeyler var gibi silmeye çalışıyordu.
Wilma Johnu uyandırdı ,John: anne o kan lelekelri geçmiyor dedi.
Annesi usulca yanina yaklasti ,eline aldığı küçük uyku ilaclarindan verdi.
John derin bir uykuya daldı. Annesi ağlayarak odasına gitti .Yine aynı şey oluyordu .Johnun babası da ayni kabusları görüp kendini öldürmüştü.Ama çocuğu da boyle olmamaliydi.Bunun tek bir yolu vardı .Eline aldığı asitle ,Johnun odasına geldi ve bir iki damla Johnun gözlerine damlatti .John derin bir uykudaydi ama asitlerin göz kapaklarında ki açtığı delikleri gorebiliyordu.Tek çare buydu .Kötü kabuslardan kurtulmak için görmeyen bir göz olması lazımdı ,çünkü karanlıkta hicbir şey gorunmezdi ve John bu karanlığın içinde aydınlığı bulmaya çalışacaktı.

 (Korku hikayeleri) Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu