True Life✨ VOLTOOID

Deel 86✨

Nouria:

Ik loop een beetje door het park en ga op de schommel zitten. Ik voel de zachte wind over me heen.

Zachtjes moet ik denken aan Nour die ons heeft verlaten voor een jongen.

Zo dom kun je toch niet zijn voor een jongen. Soms voel ik wat er met haar gebeurt dat ze pijn heeft en verdrietig is.

Ik schommel zachtjes heen en weer en kijk naast me. Was ze maar hier naast me.

Praten over meisjes en jongens over eten en de rest.

Zoals vroeger.

Ik sta op en hoor iets in de bosjes en draai me om en zie een gebroken Nour "help me!" Zegt ze ik kijk nog steeds geschrokken "help me!" Zegt ze weer.

"Waar was je?! En hoe kon je!" Zeg ik "Nouria wees niet boos ik heb een domme fout gemaakt en dat weet iedereen maar help me alsjeblieft!".

Ik kijk dood voor me uit "kom naar huis!" Zeg ik "het is te gevaarlijk er zal iets gebeuren met mij!" Zegt ze "en met jullie" zegt ze weer.

"Het is niet veilig ik zal wel ooit komen maar niet vandaag of morgen maar ooit!" Zegt ze weer.

"Zeg niks tegen mama" is het enige dat ik nog hoor

En verdwijnt "NOUR!!" Roep ik maar ze is al weg. Ik begin te huilen

Ik mis haar nu al ik ga op een bankje zitten.

Er komt een jongen erbij "gaat het" zegt hij ik geef geen antwoord denkend aan Nour schuif ik stilletjes op "ben je bang?" Ik zeg weer niks.

"Ik moet naar huis" hij grijpt me vast ik kijk geschrokken en stribbel tegen "sorry zo bedoelde ik het niet!" Zegt hij ik ren naar huis.

Ik wil Nour weer zien ik krijg een berichtje:

Kom elke dag naar het parkje achter de struiken om 19:30

Xxx ~Nour~

Ik ben zo blij ze stuurt me een berichtje maar het is nog steeds niet het zelfde begrijpen jullie ze zag er onverzorgd uit!

Blauwe oog overal blauwe paarse groene plekken littekens.

Echt onverzorgd

Stem en reageer xx