seni kendime sakladım {2019}

17

"Tamam, işte hazırım."

"Topuklu giymek istemediğine emin misin? Hala şansın var." dedi Eylül ikna etmek istercesine.

Kahkaha atarak yanına oturdum. "Hayır. Rahat olmak istiyorum."

"Uzun olmak istemiyorsun yani..."

Karnına vurduğumda sırıtarak geri çekildi. Saat dörttü ve konser altıdaydı, Kaan ise beni beşte alacağını söylemişti. Fakat saat beşe daha çok vardı ve ben daha erken orada olmak istiyordum. Sanki bu konseri de kaçıracakmışım gibi.

"Ben Kaan'ı arayayım bir," diyerek Eylül'ün tepkisini ölçmeye çalıştım ama tık yoktu. Sanırım cidden Kaan'ın hisleri karşılıksızdı. Yani, Eylül pek aşk hayatını konuşan bir insan değildi çünkü yoktu.

Odadan çıkıp Kaan'ın aramamı yanıtlamasını bekledim.

"Zeynep?"

Şu telefonu neden 'alo' veya 'efendim' diyerek açmayı denemiyordu?

"Neredesin?"

"Hazırlanıyorum."

Onu hazırlanırken düşünmek sırıtmama neden olmuştu. Çok saçma.

"Tamam, beni almanı istemediğimi söylemek için aradım sadece. Orada buluşuruz, olur mu?"

"Neden?"

"Bir nedeni yok, erken gitmek istiyorum sadece. Erken hazırlandım."

"Tamamdır, orada görüşürüz."

Onaylayan mırıltılar çıkarıp görüşmeyi sonlandırdım.

"Eylül, ben çıkıyorum."

Ona seslenmemden birkaç saniye sonra yanıma geldi.

"Tamam, ben de seninle çıkayım. Annem mesaj atmaya başladı zaten."

Onu onayladım ve birlikte evden çıktıktan sonra farklı yönlere ilerlemeye başladık.

--

Konser yerine yaklaşık yarım saatte varmıştım. Kalan bir buçuk saatte ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu ama tam tahmin ettiğim gibi insanlar doluşmaya başlamıştı bile.

Zeynep: Ben geldim

Kaan'a mesaj atıp telefonumu çantama koydum. Umarım o da çok gecikmezdi.

Kahve içerek, sosyal medyada dolaşarak bir saati de böyle geçirmiştim. Son yarım saat vardı ama Kaan hala gelmemişti.

Zeynep: Haddiii neredesin?

Gözlerim etrafta dolanıyor, sürekli olarak Kaan'a bakınıyordu ama onu göremiyordum. Mesajlarıma bakmamıştı bile.

Zeynep: Beni ekersen bunu çok fena ödersin

Ciddi ekilecek miydim yoksa? Hem de Duman konserinde?

Ne yapacaktım tek başıma? Salak salak yerimde durup izleyecek miydim?

Hayır. Kaan'ın beni ekeceğini sanmıyordum. Sadece telaşlanmıştım ve konser alanı da iyice dolmuştu.

Kaan'ın mesajlarımı okumasını bekleyerek geçirdiğim on dakika sonunda, Duman sahneye çıkmıştı. Ve ben resmen ekilmiştim.