seni kendime sakladım {2019}

22

"Geliyoor," diyerek gözlerimin Kaan'a çevrilmesini sağladı Eylül.

"Konuşalım mı Zeynep?" deyip karşıma oturduğunda ancak kaşındaki yarayı fark edebilmiştim ama geçmek üzereydi.

Kaşına ne olduğunu sormak istesem de bir şey demedim.

"Konsere gelmek için dışarı çıkmıştım aslında, ama ondan önce bir işim vardı. Furkan'la buluşacaktım."

Nasıl ya? Gizli gizli flört mü ediyordu bunlar şimdi?

"Niye çağırdığını anlamıştım aslında, tabii konuşmak için zannetmiştim. Kafa göz dalacağını bilmiyordum."

"Yok artık," diye mırıldandım. Furkan bunu yapmış olamaz, diyebilmeyi çok isterdim.

"Olayın özü, seninle ne olduğumuzu sordu ve konsere gitmeyeceğimi söyledi ve ben de onu ilgilendirmediğini söyleyince..."

Daha fazla devam etsin istemiyordum. Sözü ayağa kalkmamla bölünmüştü.

"Nereye?"

Ona cevap vermeden hızlı adımlarla bahçeye çıktım. Başka nerede olabilirdi ki? Banka oturmuş arkadaşına telefonundan bir şey gösteriyordu. Ne de isterdim ama o sırıtan suratına yumruk geçirmeyi.

"Sen benimle gelsene bir." diyerek önünde dikilince neye uğradığını şaşırmış görünüyordu.

"Beni mi özledin yoksa? Benden ayrı bir gününü geçiremiyor musun kızım sen ya?"

"Uzatma da yürü," deyip ilerlemeye başladığımda arkamdan geldiğini biliyordum. İnsanların fazla gelmediği arka tarafta bulunan ve okul binasına girmek için ikinci yol olan yangın merdivenlerinin oraya gelmiştik.

"Konser günü Kaan'ın beni mal gibi bırakmasıyla bir alakan var mı acaba?" diyerek ellerimi belime yerleştirdim.

"Hmm, yoo." Duvara yaslandı.

"Pek inandırıcı olmadı, baştan al."

"Bir alakam yok kızım, manyak mısın? Benim işim gücüm sen misin?" O kadar ciddi söylemişti ki az kalsın inanıyordum.

"Kaan'ın senin yüzünden gelmediğini biliyorum, bu durumda işin gücün ben mi oluyorum?"

Keşke boyum 1.55 olmasaydı, o zaman belki daha ciddiye alınabilirdim ama gayet sinirliydim.

"Tamam, o Kaan'ın iyiliği içindi. Seninle konsere gitmek çekilmez olurdu."

"Dedi benimle konsere gelebilmek için Kaan'la kavga eden çocuk."

"Ne alakası var ya? Başkasını bekliyordum dedim ya."

Gözlerini kaçırıyordu. Başkası bendim sanırım.

"Yaptığın... Bilmiyorum, çok yanlış, saçma. Bilmek istiyorsan, Kaan'la aramızda hiçbir şey yok. O Eylül'den hoşlanıyor."

"Pek umurumda değil," deyip ellerini cebine soktu.

"Cidden çok iyi rol yapıyorsun."

"Oyuncu değilim."

10 dakika içinde IQ seviyem yeri boylamıştı resmen. Buraya bağırıp çağırıp kavga etmeye gelmiştim ama sonuca bak.

"Çok garipsin, seni anlamıyorum. Bir gün beni sevdiğini söylüyorsun, ertesi gün umurunda olmadığımı... Kötü çocuk havaların bana sökmez, vazgeçersen vazgeçerim Furkan."

"Ben sana ne zaman seni sevdiğimi söyledim?" dediğinde sanırım bana olan sevgisinin iddia üzerine olduğunu öğrendiğim andakinden daha çok kırılmıştım. Basit bir cümleydi, farklı anlamlar çıkarabilirdiniz.

"Sarhoşken." Sesimin düz çıkmasına gayret ettim.

"Sana sarhoş olmam demiştim."

"Ne o zaman? Alzheimer falan mı oldun?"

O kadar kafamı karıştırıyordu ki ona vurmak istiyordum. İki adım üzerime ilerledi.

"Veya sadece hatırlıyorumdur, Zeynep. Basit düşün. Seni öptüğümü niye unutayım ki?"