seni kendime sakladım {2019}

27

"Sen mal mısın ya? Bu soğukta ben evden sadece okula gitmek için çıkıyorum, bir de kalkmış gecenin köründe evime gelmiş... Sevgili olmadığımız halde."

Gözlerini devirerek ellerini cebine soktu. "Flörtüz işte fena mı?"

"Flört mlört anlamam, ya sevgiliyiz ya hiç." deyip onun gibi ellerimi ceketimin cebine soktum.

Aşağı inmemi söyledikten sonra beni 10 dakika soğukta bekletmiş, geldiğinde de hemen ineceğini düşünmemiştim naz falan edersin sanmıştım diyerek özür dileyebileceğini sanmıştı. Şimdi ise sahile doğru yürüyorduk.

"Her şeyi devletten bekleme sen de. Benim yapacağım tek bir teklif var, onun için de şu an yaşımız tutmuyor."

Önüne bakarak konuşuyor, ben de ona bakarak dinliyordum. Soğuktan ağzından duman çıkıyordu konuşurken.

"Sevgili olalım mı?" dedim hiç düşünmeden.

Hala bana bakmıyordu.

"Tamam, olalım."

Olduğum yerde durunca bana dönerek o da durdu. "Ne? Heyecanlandın mı?"

Konuşmadan ona bakmaya devam ettiğimde, o da devam etti.

"Düşüp bayılma, gel oturalım şöyle," diyerek kolunu belime yerleştirdi ve kayalıklara oturduk.

"Sigara içebilir miyim?" diye sorduğunda ses çıkarmadım, zaten cevap beklemeden sigarasını yakmıştı.

"Bırakamaz mısın?"

Sigara dumanını dışarı üfledi ve uzun, kemikli parmaklarındaki sigarayı tekrar içine çekti.

"Bırakabilirim." Bana döndü. "Ama canımı sıkan şeyler olduğunda, beni rahatlatan şey yanımda olmadığında buna sarılıyorum."

Şimdi de sigara yaktığına göre, benimle sevgili olmak canını mı sıkıyordu?

"Seni rahatlatan şey ne?"

Gözlerini bana çevirmedi. Son kez dumanı dışarı üfledi ve sigarasını söndürdü.

"Sensin." dedi ve boğazını temizledi. "Seninle konuşmak, seni izlemek, senin kokunu almak bile beni rahatlatıyor. Bazen sırf sana yakın olabilmek için seninle uğraşıyorum."

"Sen bu kadar romantik miydin ya?" diyerek güldüm.

"Zamanla deneyimlendim, malum çok kız geçti elimden."

Omzuna vurduğumda sırıttı. "Bir Furkan'ı bin kız ister, bir kız alır. Bir de romantik değilim ben, seviyorum sadece. Düz."

Onaylayan mırıltılar çıkardığımda omzuma yaslandı. Elimi havaya kaldırıp saçlarına daldırdım.

"Beni uyutmak istiyorsan başarıyorsun." demesiyle aniden elimi saçlarından çektim ve kafasını ittim.

"Hayır, hayır. Burada sabahlayamam. Kalk, yürü, evine defol git. Ama önce beni bırak, daha sonra git."

Ayağa kalkıp onun da kalkmasını bekledim.

Ayaklandı ve "Neden kendin gidemiyorsun, ayakların mı yok?" dedi.

Cevabını gayet iyi biliyordu ama duyma gereği hissetmişti, şerefsiz.

"Hayır, sevgilimin bırakmasını istiyorum."

Sırıtarak kolunu omzuma attı ve o buz gibi havada, içimin ısındığını hissettim.