Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●
Hayatımdaki ilklerime dahil ettiğim kişiye uzanmak istesemde , bu sabah alarmdan önce uyanıp hazırlandım. Tepemdeki topuz yığınını elimle çekiştirirken , tek gözüm açık banyoya doğru düşe kalka bi halle kendimi attım. Fazla oyalanmadan Yüzümü yıkamamla kendimi dolabımın en diplerinde bulmam bir oldu , giyinmeyi severdim, kendimi gizlemeyi ise ondan da çok..
"Tatlım kahvaltı hazır."
Annemin her sabah ki enerjik sesiyle dün gece market market dolanıp bulduğum kocaman çikolatayı elimdeki poşete tıktım. Büyük boy çikolata kıtlığı yaşıyormuşuz ülkecek, haberim yokmuş.
Hızla kahvaltımı yaptığım gibi otobüse yetişmeyi umarak evimizin solundaki yokuştan koşmaya başladım. Devamlı olarak yapmadığım sporlar sonucu zaten kondisyonlu bir vücudum vardı diyemem ama onun eviyle kendi evim arasında koşturmamdan artık atletik hissediyordum.
Her neyse..
Yokuşun sonuna gelmemle yorgunca gülümsedim ,Nefes nefese dizlerimi büküp ellerimi dayadığım gibi derinden soluklandım. Aynı mahallede olsaydık keşke , aramıza lanet olası yokuşlar giriyordu.
Egosu gibi evinin yokuşları da çoktu.
Gözlerim kısılı etrafta kimse olup olmadığına baktım ve başıma kapşonumu geçirip saçlarımı düzelttim. Bir gün yakalanacağım diye, korkudan geberecektim şu yokuşlarda .
Otobüsü kaçırma riskine karşın daha fazla oyalanmadan poşetimin içinden bugüne uygun olan paketi alıp kapının kenarına koydum . Yüzümdeki aptal gülümseme olduğuna emin bir halde , paket ile bir kaç bakışma yaşayıp hızla yokuş aşağı buruksu mutluluğum tadıyla yürüdüm .
●
Okulun dış ,demir kapısına yaklaşmamla kendimi atmam bir oldu. Tutkalın kağı da yapışması gibi yapıştım demir kapıya. Hırıltılı nefesimle derinden soluklanırken gözlerimle yoğun öğrenci kalabalığına kaydı , geç kalmamamıştım. Elimdeki kaykaya minnettar bakışlar atıp çantama tıktım , tabi yarısı dışarıda kalmıştı.
Şişen dalağımı tutarak doğrulduğum gibi okulun bahçesinde ilerlemeye başladım. Her adım atışımda gözlerim köşe bucak onu aradı. Her zamanki gibi
"Hey buradayız."
El sallayan Cemre'yi farketmemle adımlarımı bizim kızlara doğru yönelttim. O sırada okulun Barlas'a ait olan bankların olduğu yerdeki yığılma dikkatimi çekti , beleş yemek mi vardı?
