Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●
Gözlerime binen ağırlık ne göz kapaklarımdı , ne de uyku. Düşünmek... Tek yapabildiğim şeye sarıldıkça umutsuzluğa sürükleniyordum. Arabanın sıcaklığına bürünüp burnuma sızan kokusuyla başa çıkamıyordum , yapamıyordum. Kalbim bir başkasıyla çarparken bedenim benimle savaşa girmişti.
Neden şimdi ..
Hislerimle cebelleşirken yavaşlamaya başlayan arabayı hissetmem zor oldu. Sanki uykumu bölmek istemezcesine yumuşak sürüşüne kanar gibiydim. kanardım..Gözlerim zorlukla aralamak o hızla kaçmak istiyordum . Ben daha nefesimi dolu dolu alamadan yüzüme vuran nefes ile kaskatı kesildim.
Gitmeliyim..
Kafamda kurduğum ,kalbimi ikna ettiğim tüm kelimeler kayboldu ,ben onları deli gibi ararken onlar kaçtı : beni öylece bıraktı ve bedenim bundan rahatsız olmadı.
Kalmak mı , kaçmak mı?
Arabanın klimasından vuran sıcaklığa o kadar alışmıştım ki onun nefesinden gelen o ılıklığı istemsiz farketmiştim. Uyandığımı anlamaması için gözlerimi açmak o kadar zordu ki ama sanki o da bunu istermişcesine omzuma değdi eli . Kaskatı bedenim bu dokunuş ile dehşetle irkildi . Hızla açılan gözlerim yüzüme milimlerle uzakta olan tanıdık yüz ile bocaladı .
Kaç..
Boğazıma yüklenen çığlığımı dudaklarımda zapt ederek hızla kendimi geri çektim , öyle ki kafam hareketimle sertce cama çarptı. Arabayı dolduran tok ses ile ufak sızıyı yuttum ama o yutmadı ,gözlerı önce şaşkınlığı hafifce gösterip geri donuklaştı ve o an anladım ki üzerime örtmek için yeltendiği ceketini geri çekti.
"Dikkatsiz."
Kelimelerinin sertliğindeki kızgınlığı iredeleyemeden titremeye başayan ellerime can verip hızla kapının kulpunu asıldım ve ardımdan gelen sesten kaçarcasına attım kendimi .
Her Zaman ki gibi kaç..
Sırt çantamı önüme almış iki kolumla sımsıkı kavrarken ürkek kalbimi sakinleştirmeye nefesimi düzenlemeye çalışıyordum.
Ormanın ortasında Cem ile tek olma fikri ürkütücüydü ve garipti işte. Onunla olmak , ona çekilmek , ondan kaçmak , hepsi tek bir nokta da toplanıyordu.
