U Turn || Texting

U Turn//4.4

Bölüm müziği :
Pera - sevemezsin
Chef bi - Kimsin

●

İnsanın dünya da sayılı hakları vardı. Sayılı mutlulukları , sayılı korkuları , sayılı üzüntüleri..

Karanlıkta gizlenmeyen kara kedinin gerçekliği kadar savurgandı acım. Neye acıyacaktım ben ? Ben kimdim ki acıyacaktım kendime?

Değerli bedenimi , kendim değersizleştirip , zihnimi intihara ben sürükledim. Yaptığım katliam bedenime olsa da ben , parçalanmış ruhumu bir çizik attım . Ben, kendi kendimi parçaladım.

Şimdi ne yapabilirdim ki ? Oydu ,beni bana hatırlatan , oydu ruhumu zihnimde değerli olduğunu hatırlatan. Bedenimi bir başkasının günahıyla cezalandırıp itmiştim uçurumun kenarından ,çünkü acizdim.

Acizdik.

Kalbimi sımsıkı saran huzur kelepçesi , belkide bu dünyadaki en güzel kelepçelerdendi , can acıtmayanından , özgür kılanından. O benim huzur kelepçemdendi , başka kalplere gitmemi engelleyen kelepçe. Şimdi kendi ellerimle o kelepçenin kilidi mi açacaktım ? Onu kendimden itecek miydim?

Huzurumdan vaz mı geçecektim ?

Adımlarım duraksayarak zemine çakıldı. Yağmurun hafif dinginleşmesi ile başıma geçirdiğim şapkayı usulca saldım. Saçlarım özgürlüklerini rüzgarla kutladı , bedenim ise duyumsadığı deniz kokusuyla doydu.

Onu, deniz kokusuna benzetirdim ve öyle koktuģunu hayal ederdim , yağmur sonrası toprak kokusu , suya hasretliğin en güzeli , yoksa hayalimde yaşattığım adamı çok mu özelleştirmiştim bu hayattan. Onun da bir insan olduğunu unutmuş muydum ?

Bilmiyordum ..

Gözlerim kısıkca Mavi parkın girişinde gezdindi , belki de gelmemişti , belki de gitmişti. Nefes için olsa umrunda olmazdım ama o Mirası için gelmişti öyle değil mi?

Acıtıyor kaybedilmişlik hissi,
Belkide hiç benim olmayana yanıyordum, kim bilir..

Olağanca adımlarım ağırlaşmış , yüzleşmeden korkarak ilerliyordu. Üşüyen ellerimde başlayan hissizleşme , ne heyecanımdan ne de kaybedeşimdendi , bu sadece acımı kabullenmeyişimdendi. Ben bunu kaldıracak kadar güçlü değildim. O zaman neden yapıyordum bunu ? Neden ona Mira'sınıveriyordum.

İyisin Nefes..

İç ses değil, hiçliğimde kaybolduğum anda beliren onun sesiydi bu.

İyisin sessiz derdi .

İçimi okurcasına.

"Nefes."