Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●🖤
Ağlamak , göz yaşlarının sessiz ama görsel ifadesiydi. Benim için ise acizlikti , acizliğimde boğuluyordum, ağladıkça. Benim sessizliğim de sadece gördüğünüz şeyler vardı.
Nefes...İsmime layık olmayan tek insandım belkide . Aldığım her Nefes , zorlanarak ciğerlerime ulaşıyor , sadece yaşayacağım kadar izin veriyordu bana , daha fazlası değil. Ben yıllardır, dolu dolu nefes bile almamıştım ki..
Ve işte küçücük hayalkırıkları beni öldürüyordu..
Yaşamayı bana öğreten adam ,şimdi öldürüyordu.
Okuldan koşarak çıkarken , göz yaşlarımı gizlememe başımdaki kapşon yardımcı oluyordu .İnsanların acı veya garip bakışlarını düşünmek ,görmek istemiyordum.
Kalbimdeki ağrıyla , kendimi okul kapısından bir halle attım. Göz yaşlarım görünüşümü bulanıklaştırırken ,resmen görmeden koşuyordum, nereye gittiğimi bilmeden..
Okuldan çıkmamla , arkamdan bir bağırış duydum ama algılarım o kadar kapalıydı ki , tepki bile vermedim.
Küçük umutlarımı alan, hırkanın sahibi hangi kızsa, ona nefretimi kusmak istedim , zihnim patlayacak gibiydi ama yapamadım. Barlas'ın, benim yerine bir başkasını sevmesi, onun için mutlu olmama sebep oluyordu.
Allah'ım bu nasıl bir acı ?
Nefes nefese koşarken , ıslak yüzümü bir çaba silmek için yüzüme götürmemle görünüşümü kapatmamı umursamamıştım , sonuçlarını az çok tahmin ettiğim halde. Umursamadığım gibi kulağımı delen korna sesiyle belkide çok geçti , kendime verdiğim sözler uğruna kendime dikkat etsemde , acım gözümü kör etmişti.
O anda sadece fiziksel acıyı bekledim , alıştığım yoğun acıları bekledim.
Hislerim şaha kalkmışken , acıdan çok uzakta hisler peydah oldu. Belimin sağ yanında bir el hissetmemle , o el karnıma uzandı ve sert bir hamleyle hızla beni çekti. Gözlerim sımsıkı kapalı, havada saliselik süzülüşüm ile nefesimi tuttum.
Kurtulmuş muydum ? Sevdiğime olan sözümü tutmuş muydum?
Karnımın üzerindeki elin sıcaklığına alışamadan ,sırtımın sert bir gövdeye, her bir zerremin hissedeceği derecede yaslanması ile titrek bir soluk verdim.
O anda rüzgar'ın hafif esintisi ile Kokusu? usulca burnumu yaktı,
Cem ?
"Nefes.."
Oydu..
Kulağımda, hızlı alınan nefes sesine eş , ismimin harflerine kadar titriyen bir ses ilişti ve imkansızca , kalbimi sızlattı. Öyle bir ismimi söylemişti ki , korkunun en saf halini sesinden anlamıştım.
Birisi için endişelenmenin ne demek olduğunu titreyen sesinde hissetmiştim , bu kadar mı çok seviyordu beni ?
Yüzüme savrulan saçlarımda usul bir dokunuş hissettim , o dokunuşla beraber saçlarımı düzeltti, ağırca . Hiç acele etmeden uğraştı , her bir saç telim için. Daha sonra tam elini çekecek derken naif bir hareketle boynumun iç kısmına değen eli ile aynı anda iç çektik.
Huylanmıştım sadece , evet.
"Nefes."
Sesi şimdi sakinleşmiş ve karnımın üzerindeki eli ,yavaşca bedenimi çevirmeye başlamıştı. O anda dönmek istemesem de , yüzümdeki yaşları , hala akmakta olan yaşlar görmesini istemesemde , farkettiğim gerçekle sarsıldım.
Benim ,Sarılmaya ihtiyacım vardı..
Benim onun sıcaklığına ihtiyacım vardı , hemde deli gibi , bu nasıl bir karmaşaydı , bu nasıl bir ikilemdi.
Bir yanım hayatım dediğim adam , diğer yanım kalbimim sevdiği adam.
Kalbin onun yanında Nefes , karaktersiz dediğin adamın yanında.
Zihnim tokat gibi suratıma çarparken , eğer düşünmeye devam edersem yok olacaktım . Karaktersizlikse söylediklerim , ben de karaktersiz olacaktım.
Varsın ol .dedi bir ses ve düşünmedim gerisini.
Ama onu görmek istemiyordum , acıyan bakışlarını görmek istemiyordum. Gözlerimi geri hızla yummamla bir iki saniye nefesini yüzümde hissettim , sonrası sanki anlaşmışız gibi belimdeki eliyle usulca bedenine çekti beni ve bende itiraz etmeden iri bedene sokuldum ihtiyaçla.
İçimde biriken tüm acılarla ağladım. Barlas için ağladım , kendim için ağladım ve biliyordum ki , Cem kim için ağladığımı biliyordu . Belimden çekilen o el ve beni sarmayan kolların sebebini anlıyordum , ben başkası yüzünden üzülüyordum o ise benim için.. .
Hayat , böylesine garipti..
Saniyeler , dakikalar birbirini kovalarken , ben aģladım, Kalbi, sanki ağlamamın arttığını anlamış gibi daha hızlı attı . Aģlayışımı duymadığı halde.
O anda sustu sesler , yaslandığım göğsün sesi sardı her yerimi. O kalp , hızını kesmeden attı , ben ise o seste uyuştum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
@Eylüll Hiç bir şeyden habersiz Bu kadar güzel olunur mu be😍@CemTuğrul
