U Turn || Texting

U Turn//5.1

Bölüm müziği:
Yedinci Ev - Anlat ona
Söyle Nefes'im , anlat ona..

●🖤

Yazar Anlatımı

İzmir
13.Mayıs.2017 (2 yıl önce)

Gökyüzü ,mutluluğu sarmaladığı mavisini  gizlemiş, bulutlarını salmıştı. Kırık kalbin yoksun ruhun kederini benimsemiş , yağmuruna izin vermiş gibiydi. 'Ağla , ağlayan yüreğini sen gizle , dökülen göz yaşlarını ise ben ' diyordu sanki.

Teşekkürü  hak eden bugün de yağmurdu , gökyüzü'nün iznine dem olan yağmur.

Gece'nin zemherisin de sahilin yakınındaki park bomboş , etraf ise ıssızdı. Hem sahile , hem park'a bakan banklardan ise sadece tek birinde karaltı  farkediliyordu. Karanlığa inat duruşu ile , sessizce ağlıyordu kız. Yalnızlığı sımsıkı kavramış , kederini salıyordu etrafa.

Çelimsiz bedenin omuzları, çöken kederle yer çekimine yenik düşmüş, ağlayışının şiddetiyle sarsılıyordu. Genç kızın, her yağmur'un şiddetlenişin de sessizliğine haykırırcasına gözyaşları artıyor , acısını kusuyordu.

Ağladıkça Ruhunu da kalbini de saran huzuru kaybediyordu.

Bankın sağ ucuna ilişmiş  beden,  mümkünmüş gibi ufaldıkça ufalmış, yağmuru yok sayarcasına sırılsıklam olsada inatla gitmiyordu.  Denizin taşkınlığı her kayalara çarpışında  ince parmakları bankın sert yüzeyini kavrıyor , kendisini kendince koruyordu.

Çaresizce.

Korkuya şekil verseler , denizin şuursuz dalgaları derdi kız.

Korkuyordu , korkusunun kuytusunda kaçmıyordu yinede.

Gecenin bir vakti sığındığı sahilin koynunda korkuyordu.

Titriyen bedeni fütursuzca sallanırken , soğuktan morarmış dudakları yoksunca kıpırdandı , sanki konuşabilecekmiş gibi.

Denizden sıçrayan su damlalarını ayırt edebiliyordu ,  yağmura saklanan gözyaşlarını ayırt edebildiği gibi.

Sessizliğin uğradığı parkta  boş salıncaklar, rüzgarın sertliğiyle ufak gıcırtılarla sallanıyordu yitikce.

Acıyı göğüslüyordu her şey ..

Kızın boğazına düğümlenen ses , iniler şekilde çıkmaya çabaladı.Çabaladı kız , vazgeçmek istemedi , sevdiği babası adına yapmak istedi.