Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 3

--Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι;Μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου...--

Αμοργός,8 χρόνια πριν.

Nεφέλη

-"Θάλεια αν αργήσεις ακόμα δύο λεπτά θα φύγω χωρίς εσένα."της ανακοινώνω φωνάζοντας μέσα από το σαλόνι του σπιτιού μας γεμάτη αγανάκτηση ενώ παράλληλα ακούω τα τακούνια της να κινούνται στο δωμάτιο της.

-"Νεφελάκο σε παρακαλώ βρε,δώσε μου δέκα λεπτάκια να φτιάξω τα μαλλιά μου και θα είμαι έτοιμη να φύγουμε.Για να κυκλοφορίσω την κολλητή μου στα στενά της Αμοργού θα πρέπει να είμαι πανέμορφη."σχολιάζει εκείνη με γλυκό τόνο ώστε να με ηρεμήσει και μου χαμογελάει στηριζόμενη στο κούφωμα της πόρτας του δωματίου της.

-"Πρώτον,το όνομα μου είναι Νεφέλη και όχι Νεφελάκο και δεύτερον, αν δεν ετοιμαστείς σε δέκα λεπτά,θα σε αφήσω εδώ."της τονίζω εγώ και εκείνη γελάει ευχαριστημένη επειδή κατάφερε να με ηρεμήσει για ακόμα μια φορά.

Αναστενάζω δυνατά με την αργοπορημένη φίλη μου και βολεύομαι καλύτερα στον λευκό καναπέ του καθιστικού.Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά που έχουμε κανονίσει να πάμε κάπου και η όμορφη κολλητή μου μας καθυστέρησε αρκετά πολύ.Θυμάμαι μια φορά στο παρελθόν με είχε στήσει δύο ολόκληρες ώρες σε μία έξοδο μας με την δικαιολογία ότι δεν έβρισκε το κατάλληλο φόρεμα για την περίσταση.Στην Θάλεια αρέσει πάντα να βγαίνει περιποιημένη έξω και έτσι πριν από κάθε έξοδο αλλάζει το ένα συνολάκι μετά το άλλο για να βρει το κατάλληλο.Εγώ σε αντίθεση με εκείνη επιλέγω τι θα φορέσω ώρες νωρίτερα και δεν είμαι αργοπορημένη σε κανένα από τα ραντεβού μου.

Ρίχνω το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο διακόπτοντας τις σκέψεις μου και περιεργάζομαι τον ουρανό της Αμοργού σκεπτόμενη τις διακοπές που θα επακολουθήσουν στο όμορφο νησί.Εχθές το βράδυ αφού έφτασα στην καμπίνα μας, κοιμήθηκα γαλήνια στο κρεβάτι μου κάνοντας τον καλύτερο ύπνο της ζωής μου.Στις επτά ακριβώς το καράβι με προορισμό την Αμοργό είχε αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Αιγιάλης και εμείς από τα πρώτα άτομα αποχωρήσαμε από το λιμάνι με το αυτοκίνητο μου.Επτά λεπτά αργότερα και έχοντας διανύσει τέσσερα χιλιόμετρα και διακόσια μέτρα είχαμε φτάσει στον παραδοσιακό οικισμό Λαγκάδα της Αμοργού.Αφήσαμε το αυτοκίνητο μας στον κοινοτικό χώρο στάθμευσης καθώς όπως στο εσωτερικό όλων των παραδοσιακών οικισμών έτσι και στη Λαγκάδα δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα.