Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 33

--Καφέ,χρώμα το οποίο στην σκούρα απόχρωσή του χαρακτηρίζεται από κατάθλιψη και μεροληψία.Ισχύει ότι αναφέρθηκε για την ανοιχτή απόχρωση του καφέ χρώματος με τονισμένο όμως το εγωιστικό στοιχείο.Παροτρύνει όμως τους άλλους να ξανοιχτούν και να μιλούν ελεύθερα ξεχνώντας το σωστό και το λάθος.Γιατί το σωστό και το λάθος είναι όπως το δεξιά και το αριστερά.Ο καθένας το βλέπει από την δική του πλευρά.Τι σημασία έχουν τα σωστά;Αφού το τέλειο γεννιέται μέσα από τα πιο μεγάλα λάθη...--

Αμοργός,7 χρόνια μετά.

Νεφέλη

-"Αισίως φθάνουμε λοιπόν στον έκτο πίνακα της συλλογής σου,Νεφέλη της συλλογής με όνομα Αγάπη Σε Αναμονή.Είμαστε μερικές ανάσες πριν από το τέλος της συλλογής και λέγοντας σου την αλήθεια πραγματικά ανυπομονώ να δω μέσα από τα μάτια σου,μέσα από τους πίνακες οι οποίοι απομένουν το τι θα συμβεί μεταξύ εκείνου του ζευγαριού το οποίο έχω αγαπήσει πραγματικά.Ανυπομονώ να κερδίσει η αγάπη τους στο τέλος.Ελπίζω να ξεπεράσουν όσα εμπόδια υπάρχουν στο δρόμο τους και να ενωθούν ξανά και για πάντα."εξηγεί η Έρρικα,η γνωστή σε όλους σας δημοσιογράφος και εγώ της χαμογελάω.

-"Μερικές φορές δεν νικάει πάντα στο τέλος η αγάπη.Μερικές φορές η αγάπη δεν αρκεί σε μια σχέση.Μερικές φορές η αγάπη δεν είναι αρκετή."αναφέρω λόγια τα οποία κάποτε δεν πίστευα μα τώρα με αντιπροσωπεύουν απόλυτα.

-"Πιστεύω πως δεν ισχύει η θεωρία σου.Αν δεν υπάρχει αγάπη,δεν μπορεί να υπάρξει και μια υγιής σχέση."σχολιάζει εκείνη την θεωρία την οποία πίστευα πριν από πολύ καιρό.

Κι όμως,σκέφτομαι,αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να ευδοκιμήσει μια αγάπη,δεν μπορεί να υπάρξει σχέση ακόμα και αν υπάρχει αγάπη.

-"Η συνέχεια ίσως σου αποδείξει πως έχω δίκιο."την πληροφορώ κοιτάζοντας την μέσα στα μάτια υποδηλώνοντας της πως έχω δίκιο."Ο εκτός λοιπόν πίνακας της συλλογής Αγάπη Σε Αναμονή η οποία αποτελείται από δέκα πίνακες μας παρουσιάζει ξανά το πρωταγωνιστικό ζευγάρι μαζί.Αντικρίζουμε δύο σώματα,ένα ανδρικό και ένα γυναικείο τα οποία είναι πλάτη σε εμάς.Είναι οι πρωταγωνιστές μας οι οποίοι ενδεχομένως βρίσκονται σε ένα δωμάτιο.Ο πρωταγωνιστής φιλάει το λαιμό της πρωταγωνίστριας και εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τον πόθο στα μάτια τους.Στο βάθος του πίνακα αχνοφαίνεται ο πύργος του Άιφελ και το ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτό τον πίνακα είναι τα μαύρα πουλιά τα οποία βλέπουμε να πετάνε εδώ και εκεί έξω από το παράθυρο του δωματίου της."περιγράφω τον πίνακα τόσο σε εκείνη όσο και στο κοινό παρατηρώντας για ακόμα μια φορά έναν από τους πιο αγαπημένους μου πίνακες.