Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 10

--Ο χρόνος μας έχει δοθεί για να είμαστε ευτυχισμένοι και για κανένα άλλο λόγο.Όταν χάνουμε χρόνο,χάνουμε ευτυχία...--

Αμοργός,8 χρόνια πριν.
4 ημέρες αργότερα.

Ορέστης

-"Χαμογέλασε μου λίγο ρε Νεφελάκι μου."αναφωνώ εγώ παραπονεμένος συνεχίζοντας να την τραβάω φωτογραφίες με το τηλέφωνο μου ενώ εγώ από την μεριά μου παρατηρώ πόσο όμορφα διαγράφονται τα χαρακτηριστικά της στην οθόνη της συσκευής και εκείνη από την μεριά της αναστενάζει έντονα.

-"Ρε Ορέστη σήμερα όλη μέρα με κυνηγάς με ένα τηλέφωνο και με φωτογραφίζεις συνεχώς.Τι έχεις πάθει ρε μωρό μου και δεν με έχεις αφήσει να ηρεμήσω ούτε στο ελάχιστο;"με ρωτάει προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της καθώς ο εκνευρισμός της την πνίγει και αυτό φαίνεται από το δάγκωμα των ροδαλών χειλιών της.

Αυτό δεν θα έπρεπε να το κάνεις,μωρό μου.Ήδη η θερμοκρασία του σώματος μου έχει ανέβει στο απόλυτο και το μπούστο που δημιουργεί στην Νεφέλη το φόρεμα της δεν με ευνοεί καθόλου.Νιώθω πως καίγομαι ολόκληρος κοιτάζοντας την και ασυναίσθητα ανοίγω ένα κουμπί του πουκαμίσου μου νιώθοντας πως το οξυγόνο μηδενίζεται στο χώρο γύρω μου.Ρε Νεφέλη,ρε Νεφέλη μου δεν με λυπάσαι καθόλου.Με αποσυντονίζεις αγάπη μου και δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση σου.Αναστενάζω βαθιά ενώ παράλληλα ακούω το πνιχτό γέλιο της Νεφέλης και κατευθύνομαι με γρήγορα βήματα προς το μεγάλο λευκό παράθυρο για να το ανοίξω.Ανοίγοντας τα δύο φύλα του παίρνω βαθιές ανάσες προσπαθώντας να καταλαγιάσω την φωτιά που ξυπνάει μέσα μου και έχει δημιουργήσει η Νεφέλη.

-"Είσαι εντάξει τώρα;"με ρωτάει η Νεφέλη μετά από δύο λεπτά ενώ τοποθετεί το σώμα της κολλητά στο δικό μου.

Αναρωτιέμαι τι κάνουν τόση ώρα ο Πάτροκλος και η Θάλεια στο δωμάτιο της δεύτερης.

-"Δεν είναι αστείο."αναφωνώ παραπονεμένος και η σύντροφός μου με αγκαλιάζει περισσότερο σφικτά ενώ γελάει δυνατά σαν άγγελος εξάλλου πάντα είναι ο δικός μου ξανθός άγγελος.

Γυρνάω το σώμα μου προς το μέρος της και την τοποθετώ στην αγκαλιά μου παρατηρώντας την.