Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 22

--Να φοβάσαι εκείνους που μπαίνουν στην ζωή σου αθόρυβα.Συνήθως κάνουν θόρυβο όταν φεύγουν.Και να μην πιστεύεις εκείνους που σου λένε μεγάλα λόγια για να σε κερδίσουν.Συνήθως φεύγουν αμίλητοι και μένει μόνο ο πόνος.Δεν σου θυμώνω επειδή έφυγες.Αλίμονο.Όλη μου η ζωή είναι βασισμένη σε αφίξεις και απώλειες.Ότι έρχεται,φεύγει.Θυμώνω που με την άφιξη σου πίστεψα πως εσύ είσαι ο ένας...--

Αθήνα,8 χρόνια πριν.
Επόμενη μέρα

Νεφέλη

-"Μου έλειψες πάρα πολύ γιαγιά.Σε είχα ανάγκη πολύ αυτούς τους μήνες."αναφωνώ στην γιαγιά μου ενώ βρισκόμαστε μόνες μας στο ευρύχωρο σαλόνι του πατρικού μου και κουρνιάζω στην αγκαλιά της με τα μάτια μου να έχουν βουρκώσει.

Η Όλγα πριν από περίπου σαράντα λεπτά μας ενημέρωσε πως θα ετοιμαστεί για το ραντεβού της με τον πολυπόθητο γαμπρό αφού πρώτα κάνει ένα ζεστό μπάνιο.Πρώτη φορά την έβλεπα τόσο αγχωμένη για ραντεβού της με άνδρα.Ο μπαμπάς μου αποσύρθηκε στο γραφείο του για να ασχοληθεί με θέματα του εργοστασίου τα οποία και δεν κατάλαβα ενώ η γλυκιά μου Θεανώ βρίσκεται στην κουζίνα για να μου ετοιμάσει το αγαπημένο μου κέικ.Φυσικά πλέον κανένας μέσα στο σπίτι δεν αντιμετωπίζει την Θεανώ ως οικιακή βοηθό αλλά ως μέλος της οικογένειας μας αφού είναι πολλά χρόνια δίπλα μας.

Κάπως έτσι εγώ και η γιαγιά μου μείναμε μόνες μας με συντροφιά την ζεστασιά του μεγάλου τζακιού άλλοτε κοιτάζοντας τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην γωνία τα οποία πότε έσβηναν όλα μαζί πότε άναβαν ταυτόχρονα δημιουργώντας μια πανδαισία χρωμάτων και άλλοτε συζητώντας για το πως τα πέρασα στην Ισπανία αυτό τον χρόνο,για το πως είναι η αγαπημένη μου Θάλεια και δυστυχώς για το πώς πέρασε το καλοκαίρι μου.Ο χειμώνας έχει κάνει για τα καλά την εμφάνιση του με το κρύο να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και σήμερα.Ακόμα και αν σήμερα καμία ψιχάλα δεν έπεσε στο έδαφος,σύννεφα κοσμούν τον ουρανό ακόμα και τώρα που έχει βραδιάσει και καταφέρνουν να κρύψουν το γυάλινο φεγγάρι.