Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 16

--Κάθε καλοκαίρι κρύβει έναν έρωτα και κάθε χειμώνας ίσως έναν χωρισμό...--

Αθήνα,παιδικά χρόνια.

Μεταξύ των δύο αδερφών.

-"Η Ρόδος είναι ένα νησί γεμάτο με παραμύθια.Με πριγκίπισσες,ιππότες, νεράιδες αλλά και πειρατές να πρωταγωνιστούν στα πολλά παραμύθια της που λαμβάνουν χώρα εδώ.Ξέρετε αγάπες μου εδώ κοντά στον λόφο της Φιλερήμου διαδραματίστηκε ακόμα ένα παραμύθι."λέει ο Μίλτος στις δύο κόρες του οι οποίες είναι τοποθετημένες στην αγκαλιά του έπειτα από επιθυμία τους.

Από την μια πλευρά η Όλγα τον ακούει με τεράστια προσήλωση κοιτάζοντας τον άνδρα της ζωής της μέσα στα μάτια ενώ η μικρή Νεφέλη παρατηρεί την θάλασσα που απλώνεται μπροστά της και το βλέμμα της μένει σε ένα ζευγάρι νέων που φιλιέται μέσα στην θάλασσα.Χαμογελάει αμυδρά με αυτή την αγαπησιάρικη εικόνα και μέχρι και τα μάγουλα της κοκκινίζουν.Σκέφτεται τον μπαμπά της με την μαμά της σε μια αντίστοιχη σκηνή και χαμογελάει πλατιά.Όμως ξαφνικά θυμάται πως η μαμά της έχει φύγει και ο μπαμπά της είναι μόνος του εδώ και αμέσως κατσουφιάζει.

-"Μια φορά και έναν καιρό στην Ρόδο ζούσε μια πανέμορφη Βασιλοπούλα με καταγάλανα μάτια και χρυσά μεταξένια μαλλιά.Ήταν το πιο όμορφο κορίτσι όλο του νησιού και την θαύμαζαν όλοι όχι μόνο για την ομορφιά της αλλά και για την ευγένεια της.Κάποια στιγμή έφτασε στο νησί ένα πανέμορφο Βασιλόπουλο και μόλις συναντήθηκαν με την Βασιλοπούλα ερωτεύτηκαν παράφορα.

Ήταν το ομορφότερο ζευγάρι σε ολόκληρη την Ρόδο.Ζούσαν τον έρωτα τους και ήταν ευτυχισμένοι μαζί.Πολλές γυναίκες ζήλευαν την Βασιλοπούλα επειδή είχε ως σύντροφό το Βασιλόπουλο και το αντίστοιχο συνέβαινε με το Βασιλόπουλο.Όμως μια ημέρα η αλήθεια ήρθε στο φως και αποδείχτηκε πως το Βασιλόπουλο είχε πει ψέμματα στην Βασιλοπούλα.Θα έπρεπε να φύγει από την Ρόδο και να επιστρέψει στο δικό του νησί επειδή παντρευόταν την πιο πλούσια γυναίκα της περιοχής του."αφηγείται ο πατέρας στις δύο μονάκριβες κόρες του ενώ παράλληλα τους χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά τους.

Ο Μίλτος όσο αγέρωχος φάνταζε τόσο ήταν αλλά έτρεμε στην ιδέα ότι μια μέρα κάποιοι ασυνείδητοι βλάκες θα πληγώσουν τα δύο κοριτσάκια του.Γιατί για τον Μίλτο Αντωνίου οι κόρες του ήταν πάνω από όλα και πάνω από όλους.Ζούσε μόνο για εκείνες και χάρη σε εκείνες.Εκείνες του έδιναν την ζωή που η Αρετή του την στέρησε ξαφνικά.Είχε χάσει την μισή του καρδιά μια φορά και δεν ήθελε να χάσει την υπόλοιπη ξανά.Οι κόρες του,τα λουλουδάκια του τα είχε μεγαλώσει και θα τα μεγάλωνε αυτός μόνος του και δεν θα επέτρεπε σε κανένα αλήτη να τα πληγώσει.