Αγάπη Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 18

--Η ζωή είναι σαν το τάβλι:πόρτες,πλακωτό και φεύγα.Οι πόρτες είναι οι γνωριμίες.Είναι η μανία του ανθρώπου να ζευγαρωθεί και να φτάσει την ουσία του έρωτα,τουτέστιν να χωθεί στο ταμπλό του αντιπάλου.Οι πόρτες είναι το μεγάλο παιχνίδι του φλερτ.Έπειτα,έρχεται το πλακωτό,εκεί δηλαδή που όλοι πλακώνονται.Τότε που το μόνο που θες να κάνεις,είναι να σώσεις την παρτάρα σου για να τη βγάλεις εσύ καθαρή και απλά πλακώνεις ό,τι και όποιον βρεθεί στο δρόμο σου, προκειμένου να την κάνεις.Και τέλος, φεύγα.Στα γρήγορα και όποιος πρόλαβε, πρόλαβε...--

Αμοργός,8 χρόνια πριν.
Επόμενο πρωί.

Ορέστης

-"Τι σε βασανίζει;"αναρωτιέται ο κυρ Ανέστης ενώ συνεχίζουμε να παίζουμε πόρτες στο τάβλι.

Με βλέπω να χάνω και αυτό τον γύρο πανηγυρικά και όχι μονά αλλά διπλά γιατί από ότι μυρίζομαι δεν θα πάρω κανένα απολύτως πούλι στα χέρια μου.Έχω την τάση την ήττα μου στο τάβλι αλλά και στην ζωή να την καταλαβαίνω από την αρχή και σίγουρα η σημερινή μέρα δεν ευνοεί την νίκη μου.Από την αρχή του παιχνιδιού δεν έχω συγκεντρωθεί καθόλου και η αλήθεια είναι πως το μυαλό μου έχει βάλει πλώρη για άλλα μέρη.Σκέφτομαι την Νεφέλη και αυτές τις τελευταίες μας μέρες και καταλήγω να παίζω λανθασμένα κάθε καλή ζαριά.Γιατί όντως η ζωή είναι σαν το τάβλι.Δεν έχουν σημασία οι ζαριές που θα τύχεις αλλά ο τρόπος που θα παίξεις.

-"Δεν με βασανίζει κάτι απλώς δεν είμαι εντελώς συγκεντρωμένος στο παιχνίδι μας."του εξομολογούμαι την μισή αλήθεια και ρίχνω τα ζάρια,ντόρτια λοιπόν τα οποία και τα παίζω γρήγορα χωρίς να σκεφτώ ιδιαίτερα τις κινήσεις μου.

-"Ότι δεν είσαι συγκεντρωμένος το κατάλαβα γιατί έχεις παίξει λάθος τις μισές ζαριές και εκτός από αυτό άφησες ένα πούλι μόνο του από λάθος επιλογή και τώρα σε εγκλώβισα."λέει κοιτάζοντας με ενώ τοποθετεί το λευκό δικό του πούλι μπροστά από το δικό μου μαύρο και εγώ αναστενάζω γιατί συνειδητοποιώ πως έκανα μεγάλη βλακεία."Σε ξέρω Ορέστη αν όχι από πάντα,σε ξέρω.Άρα γνωρίζω πως κάτι σε απασχολεί και σε τρώει."με πληροφορεί στην συνέχεια και ξέρουμε και οι δύο πως έχει δίκιο.

Από μικροί εθιζόμαστε και παθιαζόμαστε με παιχνίδια.Άλλα ατομικά και άλλα ομαδικά.Μερικά τύχης και άλλα στρατηγικής.Κάποια για μικρούς και άλλα για μεγάλους παίχτες.Άλλα εκπαιδευτικά καθώς αποκομίζουμε αρκετές γνώσεις και κάποια άλλα τα παίζουμε μόνο για να σκοτώσουμε την βαρεμάρα μας.Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα τα παιχνίδια μας προσφέρουν κάτι πολύ σημαντικό που επιζητάμε καθημερινά,την ψυχαγωγία και την ξεγνοιασιά.Μάλλον κρατάνε στα χέρια τους τα μαγικά κλειδιά και μας κλειδώνουν έξω από την πραγματική μας ζωή προκειμένου να πάμε στο μέρος τους θέλοντας να περάσουμε καλά την ώρα μας και να διασκεδάσουμε.